Namibijczycy
Zwyczaj obchodzenia Bożego Narodzenia pojawił się w Namibii wraz z niemieckimi kolonizatorami w XIX wieku. Do tradycji należy dekorowanie sztucznych choinek i drzew akacji oraz domów, sklepów i taksówek.
Zwyczaj obchodzenia Bożego Narodzenia pojawił się w Namibii wraz z niemieckimi kolonizatorami w XIX wieku. Do tradycji należy dekorowanie sztucznych choinek i drzew akacji oraz domów, sklepów i taksówek.
Indianie Chumash budowali canoe zwane tomol ze spławianych z północy sekwoi albo lokalnych sosen. Deski wygładzano skórą rekina niczym papierem ściernym, a otwory między nimi zaklejano smołą i sosnową żywicą.
Brzoza pełniła istotną rolę w życiu Odżibwejów. Z jej drewna wykonywali canoe, na korze zapisywali za pomocą piktogramów teksty służące do celów religijnych i okładali nią wigwamy.
Tradycyjnym domostwem Nieńców były szałasy przypominające indiańskie tipi. W zimie drewniane żerdzie przykrywano skórami reniferów, zaś latem – brzozową korą. Dziś większość Nieńców mieszka w domach w rosyjskim stylu.
Zamieszkujący puszczę Brazylii i Gujany Grancuskiej Indianie Wayampi leczą reumatyzm nakładając na plecy gumowatą maź pozyskiwaną z nasion chlebowca.
Kociewianie z kujawsko-pomorskiego obawiali się aktywności czarownic w Noc Świętojańską, dlatego zatykali pod strzechy gałązki dzikiego bzu, bylicy i łopianiu lub rysowali kredą krzyżyki na ścianach chat.
Aborygeni wierzą, że moc totemu przodka koncentruje się w czurindze, którą każdy mężczyzna otrzymuje po przejściu obrzędu inicjacji. Czuringa może być okrągłą płytką z drewna lub kamienia albo kijem z nacięciami.
Inuici mieli bardzo ograniczony dostęp do drzew, dlatego też rytualne drewniane maski stosowali wyłącznie szamani wiosek alaskańskich. Wierzyli, że mają one moc pomagającą im porozumiewać się z duchami.
Ponieważ w pustynnej Namibii nie rosną choinki, na Boże Narodzenie mieszkańcy tego kraju dekorują drzewka akacji. Zawieszanie świątecznych ozdób ułatwiają długie kolce charakterystyczne dla tej rośliny.
Ajnowie z północy Japonii rzeźbili pałeczki ofiarne zwane inau przede wszystkim z drewna wierzby, ale również bzu, magnolii, dębu i dereni. Wybór gatunku drzewa zależał od adresata i celu składanej ofiary.
Amazońscy Wayampi budują domy na platformach wzniesionych 2 m nad ziemią, na które można się dostać po wyciętych w pniu drzewa schodach. Chaty mają tylko ściany boczne i dach, zaś ścianę przednią i… Czytaj dalej
Inuickie oszczepy, harpuny, łuki, sanie, szkielety kajaków i domostw są karkołomnymi konstrukcjami z dryfującego drewna i rogu. Eskimosi mieli tak ograniczony dostęp do drzew, że wykorzystywali wszystko, co przynosiło morze.
Jeśli Lapończycy znaleźli w pobliżu rzeki , jeziora lub na wzgórzu głaz przypominający zwierzę albo człowieka, uważali to miejsce za święte, nazywali Seide i obkładali gałązkami drzew iglastych zimą, zaś latem liśćmi i… Czytaj dalej
Matis z Puszczy Amazońskiej prowadzą półosiadły tryb życia. Uprawiają ziemię stosując system żarowy, tj. wypalając fragmenty lasu pod siew. Raz na kilka lat, gdy gleba jest już jałowa, przenoszą się w inne miejsce.
Zamieszkujący Tanzanię Akie wytwarzają doskonałe piwo z dzikiego miodu wydobywanego z uli zakładanych przez pszczoły w dziuplach baobabów.
Większość Odżibwejów, wyłączając plemiona z równin, prowadziło półosiadły tryb życia, zajmowało się rybołówstwem, leśnym myślistwem, uprawą kukurydzy i warzyw (m. in. dyni), oraz zbieraniem dzikiego ryżu i syropu klonowego.
Jakuci z Rosji sami siebie nazywają Ajyy Dżono, czyli dziećmi boga Urung Ajyy Tojona (Mlecznobiałego Pana Stwórcy), który siedzi na czubku drzewa życia – świętego modrzewia Aar Łuuk Mas i moczy stopy w… Czytaj dalej
Głównym bóstwem Lapończyków był Radienahttje, władca kosmosu. Na jego cześć Saamowie stawiali jesienią ofiarny słup, symbolizujący drzewo świata stytto sięgające od środka ziemi aż do Gwiazdy Polarnej – punktu podparcia nieba.
Zamieszkujący północno-zachodnią Namibię Himba budują domy z gałęzi drzew i liści palmy makalani, po czym umacniają konstrukcję krowimi odchodami.
Według Jakutów przez niebo, ziemię i podziemia przechodzi drzewo życia – święty modrzew Aar Łuuk Mas, który składa się z 9 części – 8 gałęzi i pnia. Z wierzchołka Aar Łuuk Mas spływa… Czytaj dalej
Haidowie z Kanady to społeczeństwo patrylinearne. Według niektórych badaczy właśnie oni stworzyli tradycję rzeźbienia ogromnych cedrowych słupów totemicznych, które ustawiano w centrum domu lub przed jego wejściem.
Przed rokiem 1950 wśród Tu z Chin powszechne było odprawianie dla zmarłych dzieci tzw. podniebnych pogrzebów, podczas których szczątki składano na umieszczonej na drzewie platformie.
Według Semangów ziemia to dysk leżący na plecach węża Naga lub żółwia, który pływa w podziemnym morzu. Z firmamentem, gdzie leży zimny, piaszczysty ląd pełen kwiatów i drzew owocowych, łączą ją kamienne kolumny.
Pierwsze wzmianki na temat kongijskiego plemienia Mbuti pojawiły się już w pismach starożytnych Egipcjan ok. 2500 r. p.n.e. Określeni są w nich mianem „ludzi z drzewa”.
Inuiccy artyści z niezwykłą dokładnością rzeźbili króliki i drzewa, mimo, że nigdy żaden z nich nie widział ich na oczy. Pamięć o tych gatunkach przez wiele stuleci przetrwała w opowiadaniach ludowych.
Sundajczycy uważają, że wszystkie służące ludziom rośliny wyrosły z ciała martwej Nyi Pohaci: z głowy – kokos, twarzy – warzywa, piersi – owoce, genitaliów – palma cukrowa, zaś z pępka – ryż.
Chorzy Polacy dmuchali w otwór wywiercony w pniu wierzby, a potem zatykali go gwoździem zamykając w środku również dolegliwość. Wypowiadali przy tym zaklęcie „Ach, kochane drzewo, przynoszę ci mą gorączkę. Musisz ją zatrzymać… Czytaj dalej
Nazwa kanadyjskich Adirondaków oznacza „jedzący drewno”. Została im nadana, ponieważ Indianie ci aby przeżyć okres nieurodzaju żywili się korą określonych gatunków drzew.
Brzozy do dziś zajmują szczególne miejsce w tradycji rosyjskich Udmurtów. Jeszcze niedawno oddawano im cześć. Dlatego w pobliżu każdej wioski tego ludu znajduje się święty brzozowy gaj.
Przed ścięciem drzewa na rzeźbę Whakairo Maorysi z Nowej Zelandii wypowiadali odpowiednie magiczne słowa. Miało to zapobiec rozgniewaniu boga lasu, który zamieszkiwał drzewa.
W Wigilię Bożego Narodzenia Serbowie palą Bandjaka, czyli przypominający człowieka pniak o korzeniach rozgałęzionych niczym bujna broda. Ceremonia ta wyznacza symboliczny początek nowego roku.
Serbołużyczanie z Niemiec dobrze pilnują każdego drzewka majowego. Jeżeli w nocy komuś z innej wsi uda się je ściąć, miejscowość zostaje okryta hańbą i nie może świętować nadejścia maja przez kolejnych 7 lat.