Riukianie

Wśród Riukian z wysp japońskich do dziś popularny jest szamanizm. Szamanki yuta pełnią ważną funkcję w społeczeństwie, pomagając ludziom uporządkować ich relacje z duchami przodków.

Portugalczycy

Portugalczycy jedzą wigilijną wieczerzę ze zmarłymi. Gdy my pozostawiamy na stole dodatkowe puste nakrycie, oni nakładają na nie górę jedzenia, wierząc, że wdzięczne za ugoszczenie duchy będą im w nowym roku pomagać.

Podlasianie

Dawniej podczas święta zmarłych wielu Podlasian otwierało okna i drzwi, aby dusze mogły swobodnie wejść do domu i uczestniczyć w przygotowanej dla nich wieczerzy.

Irokezi

Irokezi wierzą, że sny wyrażają pragnienia duszy. Spełnianie wizji zsyłanych nocą jest dla nich moralnym obowiązkiem, dlatego starają się je dokładnie zrozumieć i zinterpretować.

Riukianie

Riukianie z Okinawy w Japonii ustawiają na rozstajach dróg niewielkie obeliski z wyrytymi inskrypcjami magicznymi zwane ishigantō, które mają chronić okoliczne domy przed nieproszonymi, zbłąkanymi duchami.

Polacy

Polacy w czasie wypadających na przełomie października i listopada Dziadów zapalali w domach świece, aby ogrzać powracające na ziemię dusze zmarłych. Tradycja ta przetrwała do dziś w zwyczaju palenia zniczy na grobach bliskich.

Ajnowie

W wyobrażeniu Ajnów istota seansu szamańskiego polega na tym, że dusza, opuszczając ciało szamana, udaje się na konsultacje z jego duchami pomocniczymi albo wprost do zaświatów, by sprowadzić stamtąd duszę zmarłego.

Bambara

Ojciec zmarłego dziecka Bambara na oczach matki łamał mu duży palec prawej stopy i nacinał ramiona, ręce lub tors. Dzięki temu jego dusza mogła się wcielić w kolejnego potomka, co miały potwierdzić takie… Czytaj dalej →

Ajnowie

Ajnowie z Japonii wyobrażają sobie, że zwana przez nich ramat dusza jest niewidzialna i pozostaje zawieszona w ciele gdzieś między głową a sercem, zaś w przypływie gniewu lub smutku przemieszcza się ku górze.

Bakairi

U Bakairi przez jakiś czas po śmierci mieszkańca wioski współplemieńcy przychodzą do jego domu, by bić w ściany palmowymi gałązkami. Wierzą, że w ten sposób zniechęcają ducha zmarłego do pozostania w osadzie.

Ajnowie

Wszystko co otaczało Ajnów z północy Japonii, według wierzeń posiadało duszę zwaną ramat lub ramu – czy to był drugi Ajnu, zwierzęta, rośliny, czy nawet przedmioty codziennego użytku, wykonane przez samych Ajnów.

Podhalanie

Na Podhalu w miejscu czyjejś gwałtownej śmierci każdy przechodzień miał obowiązek rzucić gałązkę na stos, który podpalano w święto zmarłych. Wierzono, że ognisko ogrzeje duszę pokutującego i pomoże mu odkupić winy.

Jukagirzy

Jukagirzy z Rosji wierzą, że po śmierci ich dusze idą do świata zwanego Aibidzi skąd po kres czasu obserwują życie swoich potomków i starają się im pomóc w razie potrzeby.

Jakuci

Arson-Doulai to w mitologii Jakutów bóg świata podziemnego i śmierci. Połyka ludzkie dusze i zsyła na ziemię choroby. Ma na usługach zastępy krwiożerczych demonów zwanych abaasy’ami, które można obłaskawić jedynie krwawymi ofiarami.

Polacy

W Polsce wierzono, że jeśli w Dziady powróci dusza księdza, odprawi o północy mszę dla dusz czyśćcowych, a zmarli będą się modlić. Pozostawiano więc w kościele trumnę, mszał, stułę i zabraniano tam zaglądać.

Inuici

Inuici wierzą, że człowiek składa się z trzech części: ciała, imienia i duszy. W momencie śmierci ginie tylko ciało, zaś imię i dusza mogą kontynuować życie wcielając się w nowonarodzonego członka rodziny.

Komiacy

Komiacy wierzą, że dusze dobrych ludzi będą się przeprawiać przez rzekę zmarłych po żelaznym moście, gorszych  – po chwiejnej belce lub cienkiej tyczce, zaś zatwardziałych grzeszników – po pajęczynie.