Tak jak w innych częściach Iberii, również Karpentanowie czcili byka, którego wiązali z płodnością bydła i życiem pozagrobowym. Jego wizerunki znajdujemy na stelach nagrobnych z takimi symbolami jak słońce, koło, księżyc i gwiazdy.… Czytaj dalej
Augustianin Antonio de la Calancha przekazał, że Indianie Chimu z północnego wybrzeża dzisiejszego Peru oprócz piwa i owoców, składali Księżycowi w ofierze również 5-letnie dzieci, których ciała układali na barwnych bawełnianych tkaninach.
Zgodnie z inkaskimi wierzeniami nów był okresem szczególnie niefortunnym. Nie odprawiano wtedy rytuałów i unikano działań wojennych. Miało to dla Inków zgubne skutki, ponieważ podczas nowiu przybyli Hiszpanie.
Tiwi mówią, że ślady na księżycu są bliznami po ranach, które zadał mu brat. Gniew Purukaparliego wzbudził fakt, że gdy Tapara (księżyc) kochał się z jego żoną, zaniedbany synek Jimani umarł z głodu.
Chimu wskazywali, że Księżyc widać zarówno w dzień jak i w nocy, Słońca zaś nie i dlatego ten pierwszy bóg jest potężniejszy. Podczas zaćmień Słońca świętowali zwycięstwo Księżyca, zaś podczas nowiu płakali i… Czytaj dalej
Na szczycie panteonu bóstw plemienia Tarasków z Meksyku stała trójca w której Słońce było najwyższym bogiem, Księżyc jego kobiecym wcieleniem, zaś Wenus – posłańcem zwanym słowem lub boskim oddechem.
U Inków istniała żeńska organizacja kapłańska odpowiedzialna za kult Księżyca, na której czele stała Quya (królowa). W ceremoniach ku czci Mama Quilla brały udział jedynie kobiety i tylko one znały odpowiedni korpus mitów.
Dewi Sri (lub Shridevi) to jawajska bogini księżyca, płodności, ryżu i śmierci. Odpowiedzialna jest za narodziny, powodzenie, bogactwo, ale również biedę, głód i klęski żywiołowe.
Chimu mówili, że gwiazda z pasu Oriona, Alnilam, to złodziej ukarany przez Księżyc. Jej sąsiadki, Alnitak i Mintaka, są strażnikami, którzy mają wydać buntownika na pożarcie sępom, czyli 4 gwiazdom poniżej.
Niektóre z podań ludu Mbuti z DRK mówią, że ludzi stworzył z gliny Arebati – księżyc, bóg nieba; inne natomiast – że zrobił to Khonvoum, wielki łowca, najwyższe bóstwo panteonu.
Indianie Chimu z północnego wybrzeża Peru jako bóstwa czcili Księżyc, który, ich zdaniem, daje żywność, wzburza morze i opowiada za pioruny i burze, oraz różne konstelacje gwiezdne, zwłaszcza Plejady.
Jawajczycy uważają, że bogini księżyca, płodności, ryżu i śmierci Dewi Sri może ukazywać się ludziom pod postacią lekko jadowitego, żyjącego na polach ryżowych węża z rodziny enhydris.
W niektórych polskich wsiach swat przychodził do domu rodziców panny późnym wieczorem lub nocą. Istniał powiem przesąd, wywodzący się jeszcze z czasów pogańskich, że szczęśliwe małżeństwo to takie, które skojarzono przy pełni księżyca.
Tainowie wierzyli, że Atabey, którą uważali, za pierwszy pierwiastek kobiecy, księżyc oraz opiekunkę wód, deszczu, rzek i morza, wciela się w żaby. Dlatego oddawali im cześć i prosili je o pomoc przy porodach.
Kaniarzy tworzyli kalendarze wywiercając w kamieniach dziury według specjalnego schematu. Wgłębienia wypełniali wodą, a obserwując nocą w których z nich odbija się księżyc, Wenus i inne ciała niebieskie, ustalali dokładną datę.
Tainowie wierzyli, że wyszli z pępka cemi, czyli ducha opiekuńczego, upraw manioku zwanego Yucahu, który był też kacykiem (władcą) nieba oraz synem cemi wody, deszczu, rzek i morza, identyfikowanej z księżycem Atabey.
Indianie Chimu brzydzili się kradzieżą. Wierzyli, że podczas nowiu władca ich boskiego panteonu , Księżyc, specjalnie schodzi w zaświaty, by osobiście ukarać zmarłych złodziei.
Wzór z księżycowych kraterów, w którym wiele kultur dopatruje się postaci królika, dla indian Hopi z Arizony w USA przedstawia garbatego Kaczynę Kokopelli, ducha-opiekuna muzyków i bóstwo płodności.
Według inkaskich wierzeń srebro to łzy bogini-matki Księżyca zwanej Mama Quilla, które spadły na ziemię.
Według Azteków z terenów dzisiejszego Meksyku na księżycu mieszka królik, który nieustannie ściera coś w kuchennym moździerzu. Jest to pewna interpretacja wzorów na widzialnej stronie naszego satelity.
Według Tarasków z Meksyku srebro to nic innego jak ekskrementy bogini życia, śmierci i deszczu Cuerauáperi identyfikowanej jako księżyc.
Kiedy nam wydaje się, że księżyc ma twarz, Japończycy widzą we wzorze na jego powierzchni królika piekącego ryżowe ciasteczka. Przekonanie to jest źródłem wielu japońskich mitów (było też inspiracją dla anime Sailor Moon).
