Przed przybyciem Hiszpanów Kaniarzy nosili długie włosy, które zaplatali na stelażach z siatki lub dyni tworząc wymyślne fryzury. Ich rodzaj zależał od płci i stanu cywilnego. Najbogatsi zakładali jeszcze obręcze lub diademy ze złota.… Czytaj dalej
W Danii singlom kończącym 30 lat podarowuje się na urodziny młynek do mielenia pieprzu. W tym dniu są oni przezywani przez znajomych „pieprzowymi dziewicami” i „pieprzowymi chłopakami”.
Kobieta z etiopskiego plemienia Mursi wydaje się tym atrakcyjniejsza im większy krążek nosi w wardze. Cena takiej panny młodej rośnie. Czasami starający się o jej rękę mężczyźni wyzywają się na śmiertelne pojedynki na… Czytaj dalej
W wigilijny wieczór Czeszki wróżą rzucając obuwiem przez ramię w stronę drzwi. Jeśli but spadnie tyłem do wejścia, wtedy właścicielka pozostanie panną przez następny rok, jeśli zaś skieruje się do drzwi noskiem– czas… Czytaj dalej
Mężczyźni z plemienia Tainów z Bahamów i Wielkich Antyli nosili jedynie przepaski biodrowe, kobiety zamężne fartuchy wyplecione najczęściej ze słomy lub liści, rzadziej bawełniane, zaś panny chodziły zupełnie nagie.
U Bambara żonaci mężczyźni wspólnie uprawiają proso, sorgo i fasolę, zamężne kobiety zajmują się orzeszkami ziemnymi w ogródkach, młode dziewczyny dbają o dom, dzieci i przynoszą wodę, a młodzi chłopcy pasą bydło.
Polski obyczaj chłopski nakazywał, by podczas oświadczyn panna stawiała czynny opór – mogła więc rozpaczać, kryć się po kątach, odmawiać wypicia przypieczętowującej umowę wódki ze swatem, a nawet uciec z chałupy.
Według jawajskiego mitu nikt nie chciał się ożenić z piękną Ratną Manggali, ponieważ jej matka Calon Arang była czarownicą. Wiedźma mściła się za to porywając młode dziewczęta i sprowadzając powodzie.
W Polsce swat rozpoczynał swoją pracę pytając gospodarzy, czy nie mają do sprzedania jałóweczki lub czy nie zabłąkała się do nich łasica albo gąsior (wszystkie te zwierzęta były symbolami panny).
W corocznej wielkiej obławie na zwierzynę brał udział 1 na 10 mężczyzn z każdego buriackiego rodu. Myśliwym mogły towarzyszyć panny i młode mężatki. Liczebność grupy wyruszającej na łowy dochodziła nawet do 1000 osób.
Wśród Czejenów z Montany i Oklahomy w Stanach Zjednoczonych kobiety zamężne odróżniano od niezamężnych tym, że tylko te drugie mogły nosić mokasyny z wysokimi, bo sięgającymi aż kolan, cholewkami.
