Ajmarowie
Ajmarowie żyją na śródgórskim płaskowyżu w Andach Środkowych, w Boliwii i Peru, w okolicach jeziora Titicaca. Mówią językiem ajmara, blisko spokrewnionym z keczua, oraz po hiszpańsku. Przed podbojem inkaskim byli podzieleni na szereg niezależnych grup plemiennych. Egzystencja Ajmarów zależy przede wszystkim od rolnictwa. Sadzą ziemniaki, komosę ryżową quinoa i jęczmień. Duże znaczenie ma dla nich również hodowla zwierząt – owiec, lam, alpak i bydła, oraz rybołówstwo. Podstawą organizacji społecznej Ajmarów jest grupa wywodząca się od jednego przodka lub Ayllu, czyli specyficzny andyjski kolektyw rolniczy. Przywództwo nad wspólnotą przejmuje osoba ciesząca się największym prestiżem, który z kolei zależy od oddania i pracy na rzecz Ayllu, hojności okazywanej podczas specjalnych obrzędów oraz stopnia wtajemniczenia w rytuały magiczne. Ajmarowie żyją w związkach monogamicznych. Przed zawarciem małżeństwa para mieszka ze sobą przez kilka okresów próbnych. Rodziny są wielopokoleniowe i patrylokalne, co oznacza, że kobieta przeprowadza się do domu męża. Ajmarowie wierzą w duchy związane z naturą, czyli Achachilów, opiekunów gór, jezior, zwierząt, metali szlachetnych, oraz bóstwo nieba Ap’alani. W kontaktach z nimi pośredniczą szamani pełniący również funkcję uzdrowicieli. Jednym z ciekawszych przejawów ich kultury jest llamerada, czyli taniec polegający na naśladowaniu pasterzy podczas opieki nad lamami. Tańczy się go w specjalnych zdobionych strojach.