Abelamowie
Zamieszkujący Papuę Nową Gwineę Abelamowie regulują stosunki władzy obdarowując się ziemniakami. Sposobem na pokazanie przewagi jest wręczenie komuś większej bulwy niż on może dać w zamian.
Zamieszkujący Papuę Nową Gwineę Abelamowie regulują stosunki władzy obdarowując się ziemniakami. Sposobem na pokazanie przewagi jest wręczenie komuś większej bulwy niż on może dać w zamian.
Dawniej z okazji Dziadów Polacy urządzali uczty cmentarne na grobach bliskich. Wzorem słowiańskich przodków dzielili się jedzeniem z duszami pozostawiając na mogiłach niewielkie ilości miodu, kaszy, chleba i maku.
Przedstawiciele kultury Nazca z terenów dzisiejszego Peru składali swoim bóstwom różnorodne ofiary. Należały do nich m.in. spreparowane głowy, żywność, bogato zdobione tkaniny, naczynia i ceramiczne fletnie Pana zwane antarami.
Portugalczycy jedzą wigilijną wieczerzę ze zmarłymi. Gdy my pozostawiamy na stole dodatkowe puste nakrycie, oni nakładają na nie górę jedzenia, wierząc, że wdzięczne za ugoszczenie duchy będą im w nowym roku pomagać.
W Argentynie święta Bożego Narodzenia to początek letnich wakacji, które trwają 3 miesiące. Podczas wigilijnej kolacji główne danie stanowi pieczony indyk. Tradycją jest wzniesienie o północy toastu kieliszkiem szampana.
Mbuti posiadają ogromną wiedzę o lesie i pożywieniu, którego może im dostarczyć. W skład ich diety wchodzą kraby, skorupiaki, mrówki, larwy, ślimaki, świnie, antylopy, małpy, ryby, miód, jagody, owoce, korzenie i liście.
Według Tiwi gdy pierwszy mężczyzna Purukuparli poszedł szukać jedzenia, jego żona Bima, zostawiwszy na słońcu synka Jimani, udała się do szwagra Tapary, z którym miała romans. Zaniedbane dziecko zmarło z głodu i gorąca.
Mężczyźni z plemienia Abelam z Papui Nowej Gwinei rywalizują ze sobą o to, kto wyhoduje większego słodkiego ziemniaka. Zebrane bulwy wystawiają na widok publiczny licząc na to, że przyniosą one sławę rolnikowi i… Czytaj dalej
Kiedy pierwszy Gand Kintu chciał pojąć za żonę Nambi, córkę władcy nieba Gulu, bóg kazał mu przejść 4 próby: przeżycia bez mleka, zjedzenia posiłku dla 100 osób, ścięcia skały toporkiem i rozpoznania wśród… Czytaj dalej
U namibijskich Himba mężczyźni wypasają bydło, starsze dzieci pilnują kóz w specjalnej zagrodzie, kobiety opiekują się najmłodszymi, wyplatają kosze, mielą mąkę, noszą wodę, garbują skóry, spulchniają poletko z kukurydzą i zaplatają włosy.
Apacze utrzymywali się głównie z napadów oraz zbieractwa i łowiectwa na cudzych terenach. Rozbójniczy styl życia wymuszał mobilność i lokowanie wielu kryjówek wyposażonych w jedzenie i narzędzia.
Według mitu Tiwi ślepa starucha Mudangkala po podróży na północ zarządziła, że wyspy powinny pokryć się roślinnością i zostać zaludnione przez zwierzęta, aby trójka jej dzieci miała czym się żywić. Po tym Mudangkala… Czytaj dalej
Kobiety z brazylijsko-peruwiańskiego plemienia Marubo tradycyjnie zajmują się uprawą zbóż, gotowaniem, garncarstwem, pleceniem hamaków i wyrabianiem korali z muszli ślimaków.
W styczniu Indianie Bakairi świętują zbiory kukurydzy. Podczas specjalnej ceremonii tańczą tzw. Taniec Mrówkojada.
Według Chorwatów matka świętego Andrzej zjadła jedyną kostkę syna, która ocalała w popiołach jego stosu pogrzebowego i natychmiast stała się brzemienna. Andrzej zrodził się po raz drugi o północy, w obecności boga i… Czytaj dalej
Renifery, których hodowlą tradycyjnie zajmowali się Orokowie z Sachalinu w Rosji, dostarczały swoim opiekunom nie tylko jedzenia i materiału na ubrania, ale również służyły jako środek transportu.
Anglicy nie obchodzą Wigilii. Uroczysty rodzinny obiad urządzany jest pierwszego dnia Bożego Narodzenia. Na stole króluje wtedy nadziewany indyk oraz deser christmas pudding z brandy, piernikiem, cynamonem i bakaliami.
Chociaż Mbuti z DRK uważają mięso świni leśnej za nieczyste i mogące wywoływać choroby, często na nią polują. Truchła zwierząt wymieniają potem na inne produkty spożywcze z żyjącymi poza buszem społecznościami rolniczymi.
Grindadráp, czyli farerskie święto polowania na wieloryby, obwarowane jest wieloma regułami. Każdy mężczyzna może zabić tylko jednego walenia, a mięso i tran rozdziela się wśród publiczności za darmo.
Co roku, pod koniec września, w Kivik w Szwecji odbywa się Appelmarknad, czyli jabłkowe dożynki. Podczas festynu prezentuje się olbrzymie mozaiki i obrazy z jabłek, pije cydr i je sylt, rodzaj rzadkiego dżemu.
Jednym z ulubionych dań zamieszkujący tereny północno-wschodniej Rosji Czukczów jest żołądek renifera gotowany wraz z jego zawartością, dla smaku polany sosem z krwi i tłuszczu.
Niwchowie z Rosji poza pożywieniem składali swoim bogom w ofierze również inau (zwane u nich nau), czyli różnorodne kijki ozdobione wiórami i nacięciami odpowiadającymi danemu bóstwu, okazji i rodzajowi prośby.
Lisy i Saukowie nazywali Winebagów z Wisconsin w USA „Ludem znad Brudnej Wody”, przez co Europejczycy przezywali ich „śmierdzielami”. Sami Winebagowie mówili na siebie Ho-Chunk – „Lud Świętej Mowy” lub „Zjadacze Ryb”.
U Bakairi ponad 96% zapotrzebowania na energię pokrywają produkty z rodzinnych ogrodów. Indianie sadzą maniok, ryż, żółtą kukurydzę, banany, trzcinę cukrowa, słodkie ziemniaki, groszek, papaję i rośliny dyniowate.
Tradycyjnie sushi w Japonii spożywa się palcami, nie zaś pałeczkami. Zgodnie z zasadami savoir-vivre niedozwolone jest pozostawianie nadgryzionego kawałka na talerzu.
Dla Indian Bakairi ludzie nie różnią się wiele od zwierząt, np. sąsiadów z ludu Trumai uważają za wodne drapieżniki, ponieważ odżywiają się rybami i według powszechnego przekonania śpią na dnie rzeki.
Podczas całego Wielkiego Postu Rosjanie zachowują ścisłą dietę. Nie jadają mięsa, ryb, nabiału ani białego pieczywa. Wiele restauracji oferuje w tym czasie specjalne postne menu zawierające grzyby, kapustę, warzywa i ciemny chleb.
Podstawę diety Darchadów stanowi mięso, mleko, a nawet krew hodowanych przez nich zwierząt. Z mleka przygotowują jogurty, sery, a nawet alkohol – z końskiego kumys, a z krowiego specjalne wino.
Wśród Górali z rejonu Żywieckiego kolędowali tylko mężczyźni. Kobiety w tym czasie zajęte były takimi pracami domowymi jak skubanie pierza, przędzenie wełny i łuskanie fasoli.
Darchadzi latem zabijają tylko owce i kozy, ponieważ zwierzęta te są wystarczająco małe, by zjeść całe mięso zanim się zepsuje. Zimą ubijają bydło, wielbłądy i konie, gdyż mrozy pozwalają na dłuższe przechowywanie żywności.
Riukianie zajadają się flakami i golonką, lokalnym przysmakiem są świńskie uszy i sashimi z mięsa koźlęcego. Nie piją sake, ale awamori, które może mieć nawet ponad 60% alkoholu.
Kiedy Ikowie z Ugandy byli koczownikami i myśliwymi, uważali, że zabijanie większej liczby zwierząt niż są w stanie zjeść na raz to grzech przeciwko prawom boskim. Toteż robili to jedynie przed długimi wyprawami.
Konfucjańska tradycja każe traktować starszyznę z ogromnym szacunkiem. Gdy ludzie starsi ludzie są obecni w pomieszczeniu, młodzi Koreańczycy nie leniuchują, nie noszą okularów przeciwsłonecznych i nie jedzą jako pierwsi.
Przypuszcza się, że Maorysi przybyli na Nową Zelandię aż z odległej Ameryki Łacińskiej, ponieważ podobnie jak Latynosi uprawiają słodkiego ziemniaka.
Wodaabe odżywiają się głównie mlekiem świętych krów zebu, które wzbogacają krwią upuszczoną z tętnic żylnych tych zwierząt. Zamiast wołowiny jedzą kozinę, lecz tylko przy wyjątkowych odświętnych okazjach.
Inkowie jedli pieczywo tylko dwa razy w roku – podczas uroczystości na cześć Słońca zwanej Inti Raymi i święta wypędzenia chorób Citua. Normą było spożywanie kukurydzy w stanie surowym.
Zamieszkujący Tanzanię Akie wytwarzają doskonałe piwo z dzikiego miodu wydobywanego z uli zakładanych przez pszczoły w dziuplach baobabów.
Aztekowie dzielili jedzenie na zimne lub ciepłe nie wedle temperatury, lecz skojarzeń. Zimne były na przykład wszelkie potrawy płynne. Dania jednego lub drugiego typu mogły wywołać choroby tego samego rodzaju.
Jednym z ulubionych peruwiańskich dań jest przyrządzona na przeróżne sposoby świnka morska. Mięso tych stworzeń stanowiło podstawę diety w regionach andyjskich już w czasach imperium Inków.
Jaguar jest ważnym symbolem w animistycznej religii Indian Matses. Jeden z dwóch klanów nosi jego imię. Czasami Matses polują na Jaguary, jednak nigdy nie jedzą ich mięsa. Z zębów robią naszyjniki, a skórę… Czytaj dalej
Wśród żyjących wśród syberyjskiej tundry Nieńców za luksusowe towary spożywcze uchodziły np. mąka i warzywa. Podstawą ich codziennej diety było bowiem mięso hodowanych przez nich reniferów, ryby, dzikie jagody i zioła.
Biali zapożyczyli nazwę dla Eskimosów z języka ich sąsiadów, ludu Kri. Wbrew obiegowej opinii nie oznacza ona „jedzących surowe mięso”, lecz „wiązaczy butów śnieżnych”. Mimo to Eskimosi wolą być nazywani Inuitami, czyli ludźmi.
Często jedynym odzieniem zamieszkujących góry Ugandy Ików była skórzana sakwa w której tygodniami nosili suszone mięso, aby móc się nim pożywić z dala od obozowiska podczas zbierania termitów lub miodu.
Podczas karnawału zwanego Zapustami Borowiacy Tucholscy przebierali się za takie zwierzęta jak bocian, kozioł oraz niedźwiedź i krążyli po wsiach. W okresie tym urządzano huczne zabawy, jedzono placki ziemniaczane, pączki i racuchy.
Podstawą diety namibijskich Himba jest mleko. Codziennie rano powtarzają ten sam rytuał, podczas którego pierwszy łyk z 1, 2 i 3 wydojonej miseczki wypija wódz, a dopiero potem mogą się pożywić jego poddani.