Chimu

Augustianin Antonio de la Calancha przekazał, że Indianie Chimu z północnego wybrzeża dzisiejszego Peru oprócz piwa i owoców, składali Księżycowi w ofierze również 5-letnie dzieci, których ciała układali na barwnych bawełnianych tkaninach.

Lapończycy

Beaivi, czyli Słońcu, bogu tworzącemu wszelkie życie, światło i ciepło, Lapończycy składali w ofierze tylko białe renifery albinosy.

Lapończycy

Według Lapończyków szczęście w polowaniu zależy od dobrej woli Liejbbealmaja, opiekuna zwierząt leśnych. Łaska tego bóstwa była tak ważna, że prawdopodobnie składano mu ofiary codziennie rano i wieczorem.

Lapończycy

Każda lapońska osada miała swoje miejsca święte zwane Seide. Niektóre z nich były wspólne dla całej wioski, ale bywały też Seide, w których ofiary składały poszczególne rodziny, pojedyncze osoby lub wędrowcy.

Nazca

Przedstawiciele kultury Nazca z terenów dzisiejszego Peru składali swoim bóstwom różnorodne ofiary. Należały do nich m.in. spreparowane głowy, żywność, bogato zdobione tkaniny, naczynia i ceramiczne fletnie Pana zwane antarami.

Aborygeni

Relacja Aborygenów ze środowiskiem przyrodniczym przyjęła formę totemizmu, wedle którego człowieka ze zwierzęciem łączy braterstwo krwi. To właściwa dla ludzi paleolitu mistyczna solidarność myśliwego z ofiarą.

Lapończycy

U Lapończyków zwierzętami ofiarnymi były głównie renifery, potem ptaki i ryby. Wierzono, że bogowie szczególnie lubią zwierzęta białe – renifery albinosy oraz odpowiednio umaszczone krowy, owce, kozy, koty, psy i koguty.

Taraskowie

Kiedy umierał cazonci zwany też irecha, czyli władca meksykańskich Tarasków, jego ciało palono jako najwyższą ofiarę dla boga ognia i słońca Curicaueri.

Lapończycy

Lapoński bóg piorunów i burz Tiermes wprawdzie zsyłał życiodajny deszcz, który służył roślinom, ale często bywał też niebezpieczny. Regularnie składano mu ofiary, aby nie powodował pożarów, nie ranił ludzi i reniferów.

Lapończycy

Oprócz zwierząt, wśród których prym wiodły renifery, szczególnie zaś albinosy, Lapończycy składali bóstwom w ofierze również żywność, w tym mleko i ser, oraz drewniane naczynia i przedmioty z metalu.

Żydzi

Przygotowując chałkę żydowska kobieta oddziela 1/10 wyrabianego przez siebie ciasta i wrzuca je do ognia. Rytuał ten zwany chala ma upamiętniać ofiarę składaną w zburzonej Świątyni Jerozolimskiej.

Niwchowie

Niwchowie z Rosji poza pożywieniem składali swoim bogom  w ofierze również inau (zwane u nich nau), czyli różnorodne kijki ozdobione wiórami i nacięciami odpowiadającymi danemu bóstwu, okazji i rodzajowi prośby.

Lapończycy

Pijąc kawę każda Lapońska gospodyni zostawia na dnie kubka kilka kropel napoju, które następnie wylewa do domowego ogniska w ofierze dla bogini Sarahkki, opiekunki gospodarstwa i rodziny.

Ajnowie

Ajnowie z północy Japonii rzeźbili pałeczki ofiarne zwane inau przede wszystkim z drewna wierzby, ale również bzu, magnolii, dębu i dereni. Wybór gatunku drzewa zależał od adresata i celu składanej ofiary.

Asturowie i Kantabrowie

Asturowie i Kantabrowie z górskich terenów północy Półwyspu Iberyjskiego wierzyli w boga wojny o nieznanym nam imieniu, któremu składali w ofierze kozły, konie i jeńców wojennych.

Moche

Religia andyjskiej kultury Moche opierała się na kulcie pięciu bóstw – 4 męskich i 1 żeńskiego. Związane z nimi motywy mitologiczne są często przedstawiane na ceramice – np. scena wręczenia głównemu bóstwu pucharu… Czytaj dalej →

Inkowie

Inkowie wyświecali nowe świątynie skrapiając je krwią lam złożonych tego dnia w ofierze. Używali do tego kropideł zrobionych z zielonych gałązek. Ceremonii towarzyszyło wielkie święto.  

Nazca

Długo uważano, że przedstawiciele kultury Nazca preparowali ludzkie głowy jako trofea wojenne. Dziś wiemy, że ścinano je tubylcom. Głowy składano jako ofiary i wkładano do grobowców. To częsty motyw ikonografii Nazca.

Fenicjanie

Fenicjanie mieli w zwyczaju składanie ofiar z pierworodnych zwierząt i pierwszych płodów rolnych, jednak w wyjątkowych okolicznościach, takich jak czasy głodu, dla przebłagania  bogów zabijano również pierworodne dzieci.

Moche

Przedstawiciele andyjskiej kultury Moche prowadzili rytualne wojny, których celem było zdobycie jeńców poddawanych następnie torturom i składanych w ofierze. Zjawisko to szczególnie nasilało się w okresie klęsk żywiołowych.

Aztekowie

Aztekowie grzebali zmarłych z rozmaitymi przedmiotami i strojami, aby mogli je złożyć w ofierze pani podziemnego świata Mictecacihuatl.

Ajnowie

W rozumieniu Ajnów z Japonii zabicie zwierzęcia oznacza uwolnienie i odesłanie do krainy bogów jego ducha. To radosne wydarzenie podczas którego modli się i składa ofiary z rzeźb inau oraz sake.

Lapończycy

Lapończycy składali ofiary z wielu powodów. Prosili np. o powiększenie się stada reniferów, udane polowanie, obfity połów, pokonanie choroby, o pomyślną ciążę i poród bez komplikacji oraz o życiowe powodzenie.

Ajnowie

Według Leo Sternberga ajnuskie rzeźbione kijki ofiarne inau wyobrażają pośredników między bogami a ludźmi, zaś zwisające z nich liczne wióry symbolizują języki, którymi istoty te posługują się w rozmowach z bogami.

Lapończycy

Głównym bóstwem Lapończyków był Radienahttje, władca kosmosu. Na jego cześć Saamowie stawiali jesienią ofiarny słup, symbolizujący drzewo świata stytto sięgające od środka ziemi aż do Gwiazdy Polarnej – punktu podparcia nieba.

Tu

19 dnia 11 miesiąca chińskiego kalendarza księżycowego w niektórych wioskach Tu składa się ofiary bóstwu pobliskiej góry. Tu wierzą, że pomaga ono bezdzietnym parom doczekać się upragnionego potomstwa.

Chimu

Chimu uważali, że w niektórych kamieniach i skałach, zwanych alecpong, są zaklęte bóstwa. Oddawali im cześć, prosili o pomoc i składali ofiary z drobnych kamyków oraz patyków, które formowały z czasem stosy.

Jakuci

Arson-Doulai to w mitologii Jakutów bóg świata podziemnego i śmierci. Połyka ludzkie dusze i zsyła na ziemię choroby. Ma na usługach zastępy krwiożerczych demonów zwanych abaasy’ami, które można obłaskawić jedynie krwawymi ofiarami.

Turdetanie

Religia zamieszkujących hiszpańską Andaluzję Iberów – Turdetanów znajdywała się pod silnym wpływem Fenicjan. Jednym z jej rodzimych elementów był kult byka. Istnieją też dowody na to, że Turdetanie składali ofiary z ludzi.

Ajmarowie

Dawniej grzebiąc członka społeczności cieszącego się wysokim statusem Ajmarowie składali w ofierze nie tylko liczne lamy, ale również żonę i niektóre dzieci zmarłego.

Nazca

Naczelną postacią panteonu Nazkeńczyków z terenów Peru było bóstwo o cechach ptasio-kocich. Ważną rolę odgrywały też różne ptaki i zwierzęta morskie, w szczególności zaś orka, którą przedstawiano z nożem ofiarnym i ludzką głową-trofeum.

Iberowie

Iberowie wierzyli, że ofiarne samobójstwo żołnierza może uchronić przed śmiercią wodza. Ponadto gdy dowódca ginął na polu walki, związani z nim przez devotio wojownicy odbierali sobie życie.

Inuici

Inuiccy szamani mają za zadanie dbać o dobry humor duchów. Starają się więc odgadywać ich potrzeby i w odpowiednim momencie składać ofiary przebłagalne. Wyszukują również i karzą osoby, które złamały tabu.

Riukianie

Riukianie obchodzą święto zmarłych zwane Qingmingjie w 106 dniu po przesileniu zimowym. Porządkują wtedy groby, zapalają na nich świece, pozostawiają posiłki dla zmarłych, palą polane winem papierowe pieniądze i odpalają petardy.

Inkowie

Inkowie składali w ofierze Słońcu tylko czarne lamy. Uważali je za najdoskonalsze wskazując, że zwierzę kare nie posiada skaz – jest całe kare, natomiast lama siwa zawsze ma pysk ciemniejszy od reszty ciała.

Chimu

Indianie Chimu czcili wieloryba oraz morze, które nazywali Ni. Składali im w ofierze mąkę z białej kukurydzy, czerwony barwnik i inne drobiazgi. Modlili się do nich o łaskawość, obfitość łowów i oddalenie niebezpieczeństwa.

Chimu

Przedstawiciele kultury Chimu z północnego wybrzeża dzisiejszego Peru składali krwawe ofiary ludzkie z jeńców wojennych. Do  tego celu służył im m.in. rytualny nóż tumi o charakterystycznym kształcie półksiężyca.

Inkowie

Drobne ofiary składane przez Inków na szczytach gór w podziękowaniu za pomyślną wspinaczkę tworzyły nieraz spore stosy, mimo, że składały się z włosów, patyków, traw, kamyczków i przeżutej koki.

Iberowie

Iberowie ofiarowywali  w sanktuariach świętych miejsc (głównie związanych z wodą) wota zrobione z gliny, kamienia i przede wszystkim brązu.

Lapończycy

Świętym miejscem dla Lapończyków był Nordkapp, cypel o profilu łba nosorożca, niemal najdalej wysunięty na północ punkt Europy. Pod jego „rogiem” regularnie składano ofiary.

Nieńcy

O jednym z demiurgów w nienieckiej mitologii – Nga mówi się wróg ludzkości. Aby zjednać sobie jego przychylność należy składać mu krwawe ofiary z reniferów. W przeciwnym razie można zapaść na ciężką chorobę… Czytaj dalej →

Ajmarowie

Według Ajmarów z terenów dzisiejszej Boliwii, Peru i Chile górski demon Ipoqapaqa był właścicielem wszystkich lam, alpak i wigonii na świecie. Aby utrzymał ich populację należało mu składać regularne ofiary.

Inkowie

Podczas święta Inti Raymi Inkowie ofiarowywali Słońcu dary ze wszystkich zakątków imperium. Były to lamy, jaszczurki, ropuchy, żmije, tygrysy, lwy i ptaki. Współcześnie w trakcie inscenizacji składa się ofiary z liści koki.

Majowie

W ruinach majowskich budowli archeologowie do dziś odnajdują bogate depozyty ofiarne. Majowie uważali za konieczne poświęcenie za pomocą specjalnego rytuału każdego kolejnego etapu prac budowlanych.

Inkowie

Inkowie wydają się narodem bardzo oszczędnym i praktycznym. Nieważne czy na ofiarę czy dla pożywienia  – nigdy nie zabijali płodnych samic lam, gdyż te przydawały im się w hodowlach.

Celtyberowie

Podejrzewa się, że tak, jak my rozpoczynamy budowę od symbolicznego kamienia węgielnego, tak Celtyberowie zakopywali pod fundamentami szczególnie ważnych budowli ciała złożonych w ofierze wrogów.

Inkowie

Przed podjęciem jakichkolwiek działań wojennych Inkowie składali w ofierze lamę i na podstawie wyglądu jej wnętrzności wróżyli o przyszłym powodzeniu bądź niepowodzeniu wojny.

Ajmarowie

Zamieszkujący tereny dzisiejszej Boliwii, Peru i Chile Ajmarowie w wypadku poronienia składali ofiary demonowi górskiemu Jipi. Wierzyli, że jeśli zaniedbają ten obowiązek Jipi zniszczy również pola uprawne zsyłając grad.

Inkowie

Podczas wędrówki przez góry Inkowie składali na szczytach ofiarę z włosa wyrwanego z brwi i żutego przez drogę liścia koki lub znalezionych w pobliżu patyków, traw, kamieni, ewentualnie garści ziemi.

Majowie

Majowie uważali, że miejsca, w których podziemna woda wypływała na powierzchnię, to bramy do zaświatów, Xibalby. Służyły im one w związku z tym także jako obszar składania ofiar.