Inuici

Inuici zmieniali nazwy miejsc pochodzące od imion odkrywców po ich śmierci. Uważali bowiem, że wypowiadanie nazwy zmarłego może przywołać złe duchy.

Irokezi

Według Irokezów zwykły człowiek nie jest w stanie bezpośrednio komunikować się z Wielkim Duchem, dobrym bogiem przenikającym świat, może to jednak robić paląc tytoń, którego dym niesie modlitwy do duchów niższej kategorii.

Odżibwejowie

Brzoza pełniła istotną rolę w życiu Odżibwejów. Z jej drewna wykonywali canoe, na korze zapisywali za pomocą piktogramów teksty służące do celów religijnych i okładali nią wigwamy.

Inuici

Inuici śpią zupełnie nadzy, wszyscy domownicy we wspólnym legowisku i pod tym samym przykryciem.

Abenakowie

Głównymi totemami Abenaków z Quebecu w Kanadzie był Gołąb i Niedźwiedź. Oprócz tego mieli totemy Kuropatwy, Bobra i Wydry.

Irokezi

Irokezi wierzyli, że czarownicy, którzy współdziałając ze Złym Duchem wywoływali śmierć, choroby, wypadki lub pecha, mogli przemienić się w jakikolwiek przedmiot, w związku z czym złapanie ich i ukaranie było niezwykle trudne.

Inuici

Inuici mieli bardzo ograniczony dostęp do drzew, dlatego też rytualne drewniane maski stosowali wyłącznie szamani wiosek alaskańskich. Wierzyli, że mają one moc pomagającą im porozumiewać się z duchami.

Irokezi

Irokezi wierzą, że sny wyrażają pragnienia duszy. Spełnianie wizji zsyłanych nocą jest dla nich moralnym obowiązkiem, dlatego starają się je dokładnie zrozumieć i zinterpretować.

Odżibwejowie

Odżibwejowie zamieszkujący na Wielkich Równinach, przeciwnie do swoich pobratymców, prowadzili koczowniczy tryb życia, mieszkali w tipi i zajmowali się polowaniem na bizony.

Inuici

Inuickie bitwy muzyczne zastępują sądy. Dzięki nim ujawniane są zbrodnie nawet tak ciężkie jak morderstwa. Publiczność decyduje kto wygrywa, lecz nie określa kary. Czasami zawstydzona porażką rodzina wywędrowuje.

Odżibwejowie

Nazwa Odżibwejów z Kanady i USA pochodzi od algonkińskiego słowa ojibwa, czyli kurczyć się przez przypiekanie i oznacza charakterystyczne szwy wypalane na mokasynach i odzieży przez tę grupę Indian.

Inuici

Lodowe igloo Inuici budują jedynie gdy zmierzch zaskoczy ich na polowaniu. Wbrew powszechnemu przekonaniu na co dzień lud ten żyje w ziemiankach z kostek torfowych zwanych wałkaranami, czyli „domami ze szczęki wieloryba”.

Irokezi

Zwyczaj obligował Irokezów ze Stanów Zjednoczonych i Kanady do pomszczenia każdego zabitego lub zranionego członka swojego rodu matrylinearnego.

Inuici

Po zabiciu foki Inuici z Kanady rozcierają w dłoniach trochę śniegu, a uzyskaną wodę wlewają zwierzęciu do pyska, by zaspokoić pragnienie jego ducha. Zaniedbanie tego rytuału może sprawić, że uwolniona dusza zamieni się… Czytaj dalej →

Inuici

Inuickie oszczepy, harpuny, łuki, sanie, szkielety kajaków i domostw są karkołomnymi konstrukcjami z dryfującego drewna i rogu. Eskimosi mieli tak ograniczony dostęp do drzew, że wykorzystywali wszystko, co przynosiło morze.

Inuici

Inuici nazywali miesiące bardzo złożonymi nazwami podkreślając najbardziej charakterystyczne zjawiska przyrodnicze. W inuickim kalendarzu znajdziemy np. pojawienie się słońca, powracający dzień, powracające ptactwo itd.

Irokezi

Czary były uważane przez Irokezów za najgorszy grzech.  Jeżeli rada plemienna wykryła praktykującą w ukryciu czarownicę, skazywała ją na śmierć. Szansę na poprawę dawano tylko tym, które same się do tego przyznały.

Inuici

Ta część Inuitów, która podczas polowania na wieloryba wskakuje na grzbiet zwierzęcia, by je dobić, nosi specjalne nadmuchiwane skórzane  skafandry. W razie ześlizgnięcia się do wody izolują one od zimna i nie pozwalają… Czytaj dalej →

Inuici

Tak jak konflikty amerykańskich raperów, inuickie muzyczne bitwy mogą się ciągnąć latami. Skłócone strony wymyślają coraz to nowe pieśni i wytykają sobie kolejne przewinienia, uzasadnione lub zupełnie nieprawdopodobne.

Tlingici

Na festiwalach elita Tlingitów siadała w rzędach według przypisanej im rangi. Status poszczególnych rodów miało ustalić bóstwo na pierwszym festiwalu plemion, w czasach kiedy podobno zwierzęta mówiły ludzkim głosem.

Odżibwejowie

Większość Odżibwejów, wyłączając plemiona z równin, prowadziło półosiadły tryb życia, zajmowało się rybołówstwem, leśnym myślistwem, uprawą kukurydzy i warzyw (m. in. dyni), oraz zbieraniem dzikiego ryżu i syropu klonowego.

Inuici

Gdy podczas łowów w tundrze Inuit natknął się na ciało zmarłego, uważał, że musi przejechać po nim saniami, aby nie spotkał go pech.

Inuici

Biali zapożyczyli nazwę dla Eskimosów z języka ich sąsiadów, ludu Kri. Wbrew obiegowej opinii nie oznacza ona „jedzących surowe mięso”, lecz „wiązaczy butów śnieżnych”. Mimo to Eskimosi wolą być nazywani Inuitami, czyli ludźmi.

Tlingici

Język ludu Tlingit z Kanady jest jednym z najbardziej złożonych języków świata. Uwagę badaczy przyciąga również dlatego, że wymaga stosowania fonemów praktycznie nie używanych w żadnym innym języku.

Nootka

Trzon kultury Nootka stanowi polowanie na wieloryby. Nawiązują do niego niezliczone pieśni i opowieści tego ludu , indiańskie imiona i nazwiska oraz nazwy miejsc leżących na zamieszkiwanych przez nich terenach.

Inuici

Sportami uprawianymi przez Inuitów były zapasy, pewien rodzaj piłki nożnej i skoki na trampolinie, a raczej podrzucanie na trzymanym przez współuczestników zabawy kawałku skóry.

Inuici

Myśl technologiczna Inuitów zadziwia do dziś. Ich kajaki to najszybsze łodzie napędzane siłą ludzkich mięśni między innymi dlatego, że są obciągnięte foczą skórą tak, by układ włosia zgadzał się kierunkiem ruchu kajaka.

Kwakiutlowie

Społeczeństwo kanadyjskich Kwakiutlów było bardzo zhierarchizowane, co miało odzwierciedlenie w śpiewanych przez nich pieśniach, tradycyjnych strojach i maskach.

Tsimshianie

Tsimshianie tworzyli na północno-zachodnim wybrzeżu Ameryki Północnej zhierarchizowane klanowe społeczności matrylinearne, utrzymujące się z rybołówstwa i myślistwa.

Inuici

Latem, gdy temperatura się podnosi i kwitną trawy, Inuici zamieniają się w łowców karibu. Na wybrzeże wracają jesienią, aby łowić ryby przez przeręble lub szczeliny w lodzie i polować na ssaki morskie.

Odżibwejowie

Słowo totem pochodzi z języka odżibwe, którym władają zamieszkujący obszar Wielkich Jezior Odżibwejowie i oznacza „grupę jego krewnych”.

Tlingici

Tlingici szanowali, podziwiali i ufali swoim szamanom. Traktowali ich jak agentów od zadań specjalnych. Panowało bowiem wśród nich przekonanie, że dla zwykłego śmiertelnika spotkanie z duchami kończy się śmiercią.

Inuici

Inuici polują na wieloryby zbiorowo, z kajaków, za pomocą harpunów do których przywiązują linami nadmuchiwane skóry fok.

Inuici

Nie wszystkie inuickie dialekty są wzajemnie zrozumiałe. Co ciekawe, najbliższym grenlandzkiemu jest alaskański, nie zaś dialekt z sąsiedniej Kanady. Wiąże się to z tym, że przodkowie Grenlandczyków przybyli właśnie z Alaski.

Irokezi

Irokezi z USA i Kanady byli społeczeństwem matrylinearnym i matrylokalnym. Wobec tego po rozwodzie dzieci pozostawały pod opieką matki, zaś ojciec miał niewiele do powiedzenia w kwestii ich wychowania.

Kanadyjczycy

Kanadyjska tradycja nakazuje, by w dniu urodzin rodzeństwo dokładnie wysmarowało nos jubilata masłem lub margaryną. Mówi się, że to na szczęście, ponieważ nos staje się zbyt śliski, by mógł się do niego przyczepić… Czytaj dalej →

Inuici

Inuici nigdy nie wykształcili organizacji społecznej bardziej złożonej niż rodzina.

Inuici

Inuici powiadają, że samotny człowiek żyjący długo na zupełnym odludziu rośnie, rośnie i może osiągnąć tak niezwykłe rozmiary, że staje się olbrzymem.

Haidowie

Haidowie z Kanady to społeczeństwo patrylinearne. Według niektórych badaczy właśnie oni stworzyli tradycję rzeźbienia ogromnych cedrowych słupów totemicznych, które ustawiano w centrum domu lub przed jego wejściem.

Inuici

Inuici chowali zmarłych w płytkich na ok. 0,5-metra grobach. Dno jamy wykładali kawałkami drewna. Obkładali nimi także samo ciało. I to już wystarczało. Nie używano bardziej trwałych, zamykanych trumien.

Inuici

Inuici wierzą, że człowiek składa się z trzech części: ciała, imienia i duszy. W momencie śmierci ginie tylko ciało, zaś imię i dusza mogą kontynuować życie wcielając się w nowonarodzonego członka rodziny.

Inuici

Inuici mieli zorze polarne za odblask płomieni palących się w królestwie zmarłych, dlatego napawały ich one ogromnym lękiem. Sądzili, że pojawiają się, by tym, którzy niedawno odeszli oświetlać  i wskazywać drogę do zaświatów.

Inuici

Inuiccy szamani mają za zadanie dbać o dobry humor duchów. Starają się więc odgadywać ich potrzeby i w odpowiednim momencie składać ofiary przebłagalne. Wyszukują również i karzą osoby, które złamały tabu.

Inuici

Inuici oddają cześć duchom zabitych na polowaniu zwierząt. Dzięki temu wcielają się one w kolejne dostarczające im pożywienia foki i wieloryby. Jeśli ludzie nie okażą uwolnionym duszom należytego szacunku, powrócą jako złośliwe demony.

Inuici

Jednym z ulubionych tematów inuickich bajek jest ludożerstwo, chociaż nie znamy żadnych dowodów na to, by było kiedykolwiek przez Eskimosów praktykowane.

Inuici

Inuiccy artyści z niezwykłą dokładnością rzeźbili króliki i drzewa, mimo,  że nigdy żaden z nich nie widział ich na oczy. Pamięć o tych gatunkach przez wiele stuleci przetrwała w opowiadaniach ludowych.

Inuici

Tradycyjna muzyka Eskimosów należy do najprostszych z możliwych. Jedynym instrumentem znanym przed zetknięciem się z białym człowiekiem był bębenek. Grano na nim zarówno podczas odprawiania rytuałów jak i dla rozrywki.

Inuici

Inuickie ziemianki z kamieni, torfu i darni nie mają drzwi. Wchodzi się do nich przez podziemny tunel zatrzymujący zimne powietrze. Wiosną mieszkańcy zdejmują dach, by deszcze i wiatry oczyściły wnętrze przed kolejnym sezonem.

Inuici

Inuici tworzą zdania dodając do siebie wszystkie morfemy. Np. fraza „pójdę z tobą do ładnego małego domu śniegowego” to po inuicku iglu+viga+tsia+rulung+munngau+qati+gi+niaq+ta+git jako jeden wyraz.

Inuici

Inuici brali ze sobą na polowania kościane rurki służące do wysysania z kajaka wody, którą następnie wypluwali. Ponieważ usuwali ją bez użycia rąk, mogli kontynuować pościg, a łowy stawały się skuteczniejsze.