Arandowie
Kiedy misjonarze odprawili egzorcyzmy w jaskimi Manangananga, świętym miejscu, w którym Arandowie przechowywali magiczne cziringi, Aborygeni uznali, że przedmioty straciły moc, więc zaczęli je wyprzedawać turystom.
Kiedy misjonarze odprawili egzorcyzmy w jaskimi Manangananga, świętym miejscu, w którym Arandowie przechowywali magiczne cziringi, Aborygeni uznali, że przedmioty straciły moc, więc zaczęli je wyprzedawać turystom.
Według Chorwatów matka świętego Andrzej zjadła jedyną kostkę syna, która ocalała w popiołach jego stosu pogrzebowego i natychmiast stała się brzemienna. Andrzej zrodził się po raz drugi o północy, w obecności boga i… Czytaj dalej
Chociaż Azande oficjalnie przeszli na chrześcijaństwo, wielu z nich do dziś kultywuje animistyczne religie plemienne. Wierzą w boga stwórcę zwanego Mboli oraz liczne bóstwa i duchy, zwłaszcza duchy przodków.
W Meksyku od 16 do 24 grudnia, czyli przez 9 dni z których każdy symbolizuje jeden miesiąc ciąży Maryi, odbywają się posadas, czyli pochody podczas których odgrywa się wydarzenia z wędrówki Maryi i… Czytaj dalej
Katarzy z południa Francji i północy Włoch byli chrześcijanami głoszącymi zasadę dobrowolnego ubóstwa, nieuznającymi składania przysiąg, służby wojskowej, oddawania czci krzyżowi i idei czyśćca.
Według macedońskiego apokryfu, Jezus narodził się po tym jak Maryja powąchała bazylię. Roślina ta do dziś kojarzona jest na Bałkanach z chrztem. Ponoć prorok Eliasz ochrzciła cara skrapiając go wodą za pomocą pęku… Czytaj dalej
Katarzy mieli tylko jeden sakrament, consolamentum (pocieszenie), którego udzielano raz w życiu. Jeśli popełniło się po nim grzech, potępienie było wieczne. Dlatego niektórzy po consolamentum dokonywali samobójstwa.
W Chorwackim apokryfie św. Andrzej był nieuczciwym karczmarzem dolewającym wody do wina. Bóg poczęstowany takim napojem kazał Andrzejowi porąbać swoją winorośl, przygotować z niej stos i za karę dokonać samospalenia.
Obecnie najważniejsze rytuały przejścia w społeczności Ajmarów to chrzest, pierwsze postrzyżyny, małżeństwo i śmierć. Na kalendarz obrzędowy wpływ mają obchodzone z pompą dni niektórych chrześcijańskich świętych.
Celtowie nie budowali grodów, a ponieważ stopa rzymskiego legionisty nigdy nie stanęła w Irlandii, początki tamtejszych miast mają ścisły związek z opactwami zakładanymi przez chrześcijańskich misjonarzy.
Niezwykły sposób chrystianizacji Jukagirów z XVII wieku przeszedł do historii. Wyznających szamanizm ludzi zazwyczaj upijano, a gdy byli już zupełnie nieświadomi tego co się dzieje – chrzczono ich.
Zanim na ziemie Udmurtów dotarło chrześcijaństwo nadawano dzieciom imiona odzwierciedlające warunki pogodowe w dniu ich narodzin, np. Zor, czyli deszcz.
Udmurci otrzymali nazwiska dopiero po przyjęciu chrześcijaństwa. Do normy należało, by chrzczący wioskę pop nadawał wszystkim swoje własne nazwisko.
Lud Diola z Senegalu ma w panteonie specjalne bóstwo Bakin (zwane też Eneerti), które chroni swych wyznawców przed konwersją na islam lub chrześcijaństwo.