Dunganie
Dziś zdecydowana większość z zamieszkujących Kirgistan i Kazachstan Dunganów zajmuje się uprawą ryżu i warzyw, przede wszystkim buraka cukrowego. Wielu hoduje bydło, niektórzy pracują przy produkcji opium.
Dziś zdecydowana większość z zamieszkujących Kirgistan i Kazachstan Dunganów zajmuje się uprawą ryżu i warzyw, przede wszystkim buraka cukrowego. Wielu hoduje bydło, niektórzy pracują przy produkcji opium.
Zuni to społeczność rolnicza, uprawiająca kukurydzę, bawełnę, fasolę i dynię, hodująca kozy, owce i osły, znana z garncarstwa, spokojna i nastawiona pokojowo. Jako jedni z nielicznych nie zostali zmuszeni do zmiany miejsca zamieszkania.
Tak jak wszystkie ludy mezoamerykańskie, również zamieszkujący tereny dzisiejszego Meksyku Tzeltalowie oddawali cześć słońcu, które nazywali Tatik K’ak’al. (Ojciec Słońce). Wierzyli, że jego gniew powoduje pożary pól uprawnych.
Przez 6 miesięcy, kiedy bulwy słodkiego ziemniaka rosną pod ziemią, mężczyźni z plemienia Abelam z Papui Nowej Gwinei nie mogą uprawiać seksu ze swoimi żonami. Osoba, która złamie tabu ma zakaz wchodzenia do… Czytaj dalej
Według egipskiej mitologii Izyda poślubiła swojego brata Ozyrysa. Razem podróżowali przekazując ludziom wiedzę dotyczącą wyrobu narzędzi, uprawy roli oraz ustanawiając podstawy prawa. Okres ten nazywano złotym wiekiem.
Do tradycyjnych zajęć Kpelle z Liberii i Gwinei zalicza się rolnictwo (uprawa manioku, ryżu, orzeszków ziemnych i trzciny cukrowej), w mniejszym zakresie myślistwo i rybołówstwo, a także kowalstwo, garncarstwo i plecionkarstwo.
Mężczyźni z plemienia Abelam z Papui Nowej Gwinei rywalizują ze sobą o to, kto wyhoduje większego słodkiego ziemniaka. Zebrane bulwy wystawiają na widok publiczny licząc na to, że przyniosą one sławę rolnikowi i… Czytaj dalej
U namibijskich Himba mężczyźni wypasają bydło, starsze dzieci pilnują kóz w specjalnej zagrodzie, kobiety opiekują się najmłodszymi, wyplatają kosze, mielą mąkę, noszą wodę, garbują skóry, spulchniają poletko z kukurydzą i zaplatają włosy.
Kobiety z brazylijsko-peruwiańskiego plemienia Marubo tradycyjnie zajmują się uprawą zbóż, gotowaniem, garncarstwem, pleceniem hamaków i wyrabianiem korali z muszli ślimaków.
W dawnych czasach ajmarskie kolektywy rolnicze zwane Ayllu były związkami rodowymi, a wszystkich ich członków łączyły więzy krwi. Dziś tracą one swój tradycyjny charakter ze względu na powszechne przyjmowanie obcych.
Ponieważ kultura Sundajczyków oparta jest na rolnictwie, ich najważniejsze święto to Seren Taun, celebracja ku czci bogini Nyi Pohaci. Święto to odbywa się po zakończeniu zbiorów ryżu i rozpoczyna nowy rok agrarny.
Po II Wojnie Światowej Ikowie z Ugandy zostali pozbawieni terenów łowieckich i zmuszeni do uprawy roli w skalistych górach. Przez trudne warunki życia w plemieniu tym zanikły wszelkie więzi społeczne i empatia.
Po tradycyjnym maoryskim powitaniu zwanym Hongi, które polega na zetknięciu się czołami i nosami, gość uważany jest za członka społeczności, co obliguje go do chwycenia za broń podczas wojny i pomoc przy uprawie… Czytaj dalej
Egzystencja Ajmarów w ponad 50% zależy od rolnictwa. Sadzą ziemniaki, komosę ryżową quinoa i jęczmień. Istotna jest również hodowla zwierząt – owiec, lam, alpak i bydła. Ekonomiczne znaczenie rybołówstwa różni się w zależności… Czytaj dalej
U celtyckich plemion Asturów i Kantabrów z północy Półwyspu Iberyjskiego ziemia stanowiła wspólną własność wioski i tak też, to znaczy kolektywnie, była wyprawiana.
Ekonomia Nazca z Peru opierała się przede wszystkim na intensywnym rolnictwie. Uprawiano kukurydzę, fasolę, rośliny dyniowate, jukkę, orzeszki ziemne, chili, gujawę, lucumę i bawełnę.
Bakairi uprawiają ziemię wzdłuż brzegów rzeki według systemu żarowego, tzn. że wypalają fragment puszczy, po czym aż do wyczerpania gleby, nawet przez kilkanaście lat, kultywują określony gatunek stosując jednopolówkę.
Wydając córkę za mąż zamieszkujący Malezję i Tajlandię Semangowie oczekują od jej partnera, że przez rok lub dwa będzie uprawiał ogród teściów. Jest to powszechnie uznawana forma zapłaty za żonę.
Podstawą egzystencji Asturów i Kantabrów była hodowla bydła. Uprawiano jęczmień i len, ale agrykultura nie stała na wysokim poziomie. Stąd częste wypady łupieżcze na tereny sąsiednich Wakceów.
Bakairi wyraźnie dzielą obowiązki według płci. Mężczyźni rzeźbią drewniane maski, robią naszyjniki z muszli, kosze, łuki i strzały, polują, przygotowują grunt pod ogrody, zarabiają poza rezerwatem i przebrani tańczą podczas rytuałów.
Zamieszkujące Półwysep Iberyjski celtyberyjskie plemię Wetonów zasłynęło dzięki związanym z obrzędami pasterskimi rzeźbom ze zwierzęcymi motywami zwanych verracos. Ponadto wyróżniała ich składająca się z wojowników arystokracja.
Iberowie uprawiali zboża, winorośl, len i esparto; znali technikę irygacji, stosowali pług do którego zaprzęgali woły. Zwierzęta (głównie woły, owce, świnie i konie) hodowali na użytek rodziny. Tkali z wełny, lnu i esparto.
Zamieszkujące dawną Hiszpanię celtyberyjskie plemię Wakceów było ludem wybitnie rolniczym prowadzącym kolektywną gospodarkę rolną. Pomimo skupienia na agrykulturze stworzyło też kilka osiedli miejskich, np. Intercatię.