Winebagowie
Zamieszkujący Wisconsin w USA Winebagowie dzielili się na 12 klanów: Ptaka Gromu, Ludzi Wojny, Orła, Gołębia, Niedźwiedzia, Wilka, Ducha Wody, Jelenia, Wapiti (rodzaj jelenia), Bizona, Ryby i Węża.
Zamieszkujący Wisconsin w USA Winebagowie dzielili się na 12 klanów: Ptaka Gromu, Ludzi Wojny, Orła, Gołębia, Niedźwiedzia, Wilka, Ducha Wody, Jelenia, Wapiti (rodzaj jelenia), Bizona, Ryby i Węża.
U Lapończyków zwierzętami ofiarnymi były głównie renifery, potem ptaki i ryby. Wierzono, że bogowie szczególnie lubią zwierzęta białe – renifery albinosy oraz odpowiednio umaszczone krowy, owce, kozy, koty, psy i koguty.
Mbuti posiadają ogromną wiedzę o lesie i pożywieniu, którego może im dostarczyć. W skład ich diety wchodzą kraby, skorupiaki, mrówki, larwy, ślimaki, świnie, antylopy, małpy, ryby, miód, jagody, owoce, korzenie i liście.
Wayampi zamieszkujący puszczę Brazylii i Gujany Francuskiej prowadzą gospodarkę żarową. Na obszarze wypalonego lasu uprawiają maniok, słodkie ziemniaki, banany i pochrzyn. Północne grupy Indian łowią ryby za pomocą łuku i strzał.
Geoglify kultury Nazca, czyli widoczne z lotu ptaka ogromne rysunki będące drogami procesyjnymi, miały formę zarówno figur geometrycznych, jak i pająków, kondorów, kolibrów, orek, małp, psów, kaktusów, kwiatów i ryb.
Tradycyjne zajęcia Tamilów to rolnictwo (głównie uprawy ryżu), rybołówstwo, rzemiosło (przede wszystkim tkanie bogato zdobionych malunkami kalamkari, rzeźbienie, kucie w miedzi i brązie) oraz handel.
Lisy i Saukowie nazywali Winebagów z Wisconsin w USA „Ludem znad Brudnej Wody”, przez co Europejczycy przezywali ich „śmierdzielami”. Sami Winebagowie mówili na siebie Ho-Chunk – „Lud Świętej Mowy” lub „Zjadacze Ryb”.
Dla Indian Bakairi ludzie nie różnią się wiele od zwierząt, np. sąsiadów z ludu Trumai uważają za wodne drapieżniki, ponieważ odżywiają się rybami i według powszechnego przekonania śpią na dnie rzeki.
Podczas całego Wielkiego Postu Rosjanie zachowują ścisłą dietę. Nie jadają mięsa, ryb, nabiału ani białego pieczywa. Wiele restauracji oferuje w tym czasie specjalne postne menu zawierające grzyby, kapustę, warzywa i ciemny chleb.
Wśród żyjących wśród syberyjskiej tundry Nieńców za luksusowe towary spożywcze uchodziły np. mąka i warzywa. Podstawą ich codziennej diety było bowiem mięso hodowanych przez nich reniferów, ryby, dzikie jagody i zioła.
W czerwcu, w oczekiwaniu na wędrówkę tzw. czerwonej ryby (ket, gorbusza), całe czuwańskie rodziny udawały się nad rzeki, gdzie obozowały przez okres od kilkunastu dni do kilku tygodni łowiąc oraz susząc złowione ryby.
Bakairi wyraźnie dzielą obowiązki według płci. Jedynymi zadaniami, które mężczyźni i kobiety wykonują wspólnie jest łowienie ryb i zbieranie owoców z rodzinnych ogrodów.
Latem, gdy temperatura się podnosi i kwitną trawy, Inuici zamieniają się w łowców karibu. Na wybrzeże wracają jesienią, aby łowić ryby przez przeręble lub szczeliny w lodzie i polować na ssaki morskie.
W inkaskim panteonie imperialnym bogini Ajmarów – Amaru, czyli skrzydlaty wąż z szyją ryby i głową lamy, pełniła pod postacią pioruna funkcję posłannika między niebem, ziemią i podziemiami.
Ajnowie z wyspy Szumszu prawie co roku na wiosnę przybywali do Jawiny na zachodzie Kamczatki, polowali na wybrzeżach półwyspu, łowili ryby u ujścia rzeki Jeziornej, ale nie osiedlali się na półwyspie.
Naczelną postacią panteonu Nazkeńczyków z terenów Peru było bóstwo o cechach ptasio-kocich. Ważną rolę odgrywały też różne ptaki i zwierzęta morskie, w szczególności zaś orka, którą przedstawiano z nożem ofiarnym i ludzką głową-trofeum.
Nazca wytwarzali naczynia w kształcie ptaków, roślin, ryb i twarzy kobiet. Jeżeli forma odpowiadała kuli bogato zdobili ją motywami mitologicznymi. Najpopularniejsze było przedstawienie jaguara trzymającego ludzką głowę.
Według polskiej tradycji w Wigilię na magnackim stole musiało się znaleźć aż 13 potraw, szlachcice powinni przygotować 11 dań, natomiast mieszczanie ledwie 9. Wszystkie ryby liczone są jako 1 potrawa.
Podstawą egzystencji Galaików z północy Półwyspu Iberyjskiego była hodowla zwierząt, uzupełniana łowieniem ryb i owoców morza. Handlowali wydobywanym z rzek złotem i srebrem.
Mukasa, gandyjski bóg płodności, zamieszkiwał wyspę Bukasa na Jeziorze Wiktorii. Oprócz powodzenia zbiorów i narodzin dzieci był też odpowiedzialny za burze, fale i obfite połowy.
Na stronie pojawił się tekst pt. Chytra lisica – Eskimoska bajka gore z Syberii o lisicy-psychopatce, która zabija kolejno wilka, łosia i niedźwiedzia zdobywając tym samym pożywienie na całą zimę.
Zamieszkujący Południowo-Wschodnią Azję Birmańczycy chętnie jedzą pikantną pastę ze sfermentowanej ryby zwaną Ngapi.