Kaniarzy
Przed przybyciem Hiszpanów Kaniarzy nosili długie włosy, które zaplatali na stelażach z siatki lub dyni tworząc wymyślne fryzury. Ich rodzaj zależał od płci i stanu cywilnego. Najbogatsi zakładali jeszcze obręcze lub diademy ze złota.
Przed przybyciem Hiszpanów Kaniarzy nosili długie włosy, które zaplatali na stelażach z siatki lub dyni tworząc wymyślne fryzury. Ich rodzaj zależał od płci i stanu cywilnego. Najbogatsi zakładali jeszcze obręcze lub diademy ze złota.
Słowiańska obyczajowość dopuszczała wielożeństwo. Wymagano jednak, by ojciec pana młodego ofiarował ojcu panny młodej cenny dar ślubny. Z tego powodu tylko najbogatsi pozwalali sobie na poślubienie kolejnej kobiety.
Ukraińcy ukrywają na świątecznym drzewku plastikowego pająka, który, ma przynieść szczęście i dostatek w nadchodzącym roku. Zwyczaj ten wziął się z popularnej wigilijnej bajki o ubogiej, lecz dobrej wdowie i pająku.
Tylko zamożniejsi Egipcjanie nosili charakterystyczne opaski biodrowe shenti. Chłopi i robotnicy zazwyczaj chodzili nadzy. Niewolnicy nigdy nie mieli prawa do ubrania.
Ponieważ wierzono, że żebracy kontaktują się ze zmarłymi, bogaci Podlasianie urządzali przed Dziadami dla wędrujących biedaków uczty – tzw. dziadowskie bale. W zamian mieli się oni modlić za zmarłych przodków gospodarzy.
Celtyberowie byli pasterzami, a wyznacznik bogactwa stanowiła dla nich wielkość stada. Często prowadzili koczowniczy tryb życia i praktycznie nie budowali miast. Wyjątkami są słynne Numancja i Tremencja.
W dawniejszych czasach ajmarskie związki rodowe, a zarazem kolektywy rolnicze zwane Ayllu urządzały łupieżcze wyprawy na tereny sąsiadów w celu uzyskania bogactw i niewolników. Aby się przed tym bronić budowano forty Pukara.
Dewi Sri (lub Shridevi) to jawajska bogini księżyca, płodności, ryżu i śmierci. Odpowiedzialna jest za narodziny, powodzenie, bogactwo, ale również biedę, głód i klęski żywiołowe.
Według jawajskich podań chytrzy ludzie mogą zamieniać się w demonicznego dzika Babi Ngepet, który przemierzając wioski uderza w ściany domów, by w magiczny sposób przenieść z nich pieniądze i cenne przedmioty do siebie.
Starszyzna iberyjskich wiosek już w czasach Celtyberów składała się nie z seniorów rodów, ale z obywateli najbogatszych, to znaczy posiadających największe stada.