Starożytni Egipcjanie
Według egipskiej mitologii Izyda poślubiła swojego brata Ozyrysa. Razem podróżowali przekazując ludziom wiedzę dotyczącą wyrobu narzędzi, uprawy roli oraz ustanawiając podstawy prawa. Okres ten nazywano złotym wiekiem.
Według egipskiej mitologii Izyda poślubiła swojego brata Ozyrysa. Razem podróżowali przekazując ludziom wiedzę dotyczącą wyrobu narzędzi, uprawy roli oraz ustanawiając podstawy prawa. Okres ten nazywano złotym wiekiem.
Egipski mit mówi, że po śmierci Ozyrysa, Izyda przez długi czas lamentowała i poszukiwała ciała męża. Gdy odnalazła ukochanego, ożywiła go za pomocą magii i spłodziła z nim syna Horusa, który pomścił ojca.
W starożytnym Egipcie rozprawy sądowe odbywały się w całkowitych ciemnościach, tak aby sędzia wydając wyrok nie zasugerował się powszechnie kojarzoną z dobrocią atrakcyjnością fizyczną przestępcy.
Muzułmańskie prawo mówi, że podczas modlitwy ciało arabskiego mężczyzny powinno być zasłonięte przynajmniej od kolan do pępka.
Na egipskich sarkofagach jako płaczki pogrzebowe w towarzystwie Neit i Sereket często przedstawiano siostry Ozyrysa, Izydę i Neftydę pod postaciami dwóch drapieżnych ptaków – sokoła i kani.
Kult Izydy był popularny w całym Egipcie. Najważniejsze sanktuaria bogini mieściły się w Abydos, Busiris, Serapejonie oraz na wyspie File, gdzie jej kult przetrwał aż do 535 roku, kiedy świątynię zamknięto na mocy… Czytaj dalej
Nie można jednoznacznie stwierdzić, czy postać Izydy stanowiła oryginalny wytwór egipskiej mitologii, czy też była bóstwem, które do ludu zamieszkującego obszar nad Nilem przywędrowało z innych terenów.
Egipcjanie pierwsze urodzinowe przyjęcie dla dziecka organizują już w tydzień po jego narodzinach.
Tradycyjny strój arabskich mężczyzn bardzo różni się w zależności od regionu. Wszyscy noszą długie, szerokie suknie zwane galabijami, ale te egipskie mają rozszerzane rękawy i są wycięte pod szyją, irackie zaś mają stójkę… Czytaj dalej
Całkowite zasłanianie twarzy w arabskiej kulturze jest dość rzadkie. Przykład takiego stroju to afgańska burka. Zakrywającą głowę, szyję i ramiona chustę nazywa się milają, a odkrywający szyję związywany z tyłu welon chirką.
Egipski lekarz na papirusie Ebers z XVI w. p.n.e. zalecał leczenie zarażonych jaglicą oczu poprzez wcieranie w nie odchodów jaszczurek, a także krwi krów, osłów, świń, psów i kozłów.
Tylko zamożniejsi Egipcjanie nosili charakterystyczne opaski biodrowe shenti. Chłopi i robotnicy zazwyczaj chodzili nadzy. Niewolnicy nigdy nie mieli prawa do ubrania.
Pochodzący z Koranu nakaz zakrywania twarzy przez arabskie kobiety odnosił się początkowo wyłącznie do żon proroka Mahomeda i miał za zadanie chronić je przed zawiścią i ciekawością.
Muzułmańskie prawo zabrania arabskim mężczyznom noszenia złotej biżuterii i jedwabnych ubrań.
Ponieważ turban, zwany po arabsku amama, miał nosić sam prorok Mahomet, arabska tradycja nakazuje zakładać go na stojąco, koniecznie prawą ręką, wypowiadając przy tym odpowiednie formuły modlitewne.
Arabskie kobiety najczęściej noszą milaję, czyli duży kawałek materiału zakrywający sylwetkę i głowę, ale nie twarz. Pod nią zakładają galabiję (rodzaj sukni) albo długą koszulę (kamis lub kambuz) i szerokie spodnie (sirwal) przewiązane… Czytaj dalej
Warunkiem zwycięstwa w staroegipskim konkursie łuczniczym było nie trafienie w sam środek tarczy, lecz dokładnie w strzałę wystrzeloną wcześniej przez faraona.
Egipskie dzieci biegały zupełnie nagie aż do osiągnięcia dojrzałości płciowej. Nosiły jednak biżuterię taką jak bransoletki, naszyjniki, ozdoby na kostkę i do włosów.
Starożytne Egipcjanki często nosiły suknie odkrywające biust. To, czy ubiór sięgał do ziemi czy ledwie do kolan zależało od statusu społecznego kobiety.
Starożytni Egipcjanie mieli wełnę za materiał nieczysty. Wyrabiano z niej płaszcze, ale np. zakładanie takich ubrań do świątyni uważano za absolutnie niedopuszczalne. Gdy tylko było to możliwe zamiast wełny wybierano tkaniny lniane.
Egipskie dzieci nosiły fryzury z częścią głowy zupełnie wygoloną i charakterystycznym dla plemion semickich pejsem, lecz tylko po prawej stronie. Uczesania te możemy podziwiać na wielu staroegipskich przedstawieniach.
Starożytni Egipcjanie wierzyli, że krowy cierpią podczas dojenia, lecz nie z bólu, ale dlatego, że martwią się, czy pozostałym mlekiem zdołają wyżywić cielęta. Dlatego na wielu staroegipskich przedstawieniach dojona krowa płacze.
Szczególne znaczenie cyfry 7 w Starożytnym Egipcie wyrażało się np. w tym, że mumifikacja zwłok trwała 70 dni i używano do niej siedmiu olejów.
Starożytni Egipcjanie uprawiali osobliwy sport zespołowy, który polegał na zdobywaniu/obronie świątyni Izydy przy pomocy drewnianych kijów. Organizowano nawet zawody w tej dyscyplinie.
Starożytni Egipcjanie dla sportu i zabawy walczyli ze sobą na zrolowany papirus. Ten nietypowy rodzaj szermierki mógł mieć wymiar rytualny, ponieważ potyczki najczęściej odbywały się podczas świąt religijnych i państwowych.