Bambara
Bambara mówią językiem należącym do grupy mande. Zamieszkują Mali oraz tereny przygraniczne Burkina Faso. Żyją w skupiskach wiejskich kultywując rosplenicę, sorgo, orzeszki ziemne, maniok, tytoń i nazwaną na ich cześć fasolę bambara. Hodują bydło, konie, kozy, owce i kurczaki. Wielu Bambara uzupełnia dochody zajmując się handlem, usługami i produkcją rękodzielniczą na niewielką skalę. Ich społeczeństwo podzielone jest na trzy kasty: arystokrację, która walczy i uprawia ziemię, niewolników oraz rzemieślników-artystów, w tym griotów, dworskich śpiewaków. Sztuka ludu Bambara odznacza się wyjątkowo wysokim poziomem złożoności i symbolizmu. Obowiązki zależą od płci, a ich przydział podlega ścisłym regułom. Często spotykanym modelem rodziny jest poligynia. Obowiązujący system pokrewieństwa to patrylinearność. Każdy ród identyfikuje się z innym zwierzęciem totemicznym. Mężczyźni obrzezani w tym samym czasie i kobiety, które w tym samym roku wyszły za mąż formują odrębne grupy wiekowe, na bazie których zbudowany jest system społeczny. Duże znaczenie mają też męskie sekretne bractwa podobne do cechów zwane Ton oraz silnie zhierarchizowane związki religijne Dyo. Dziś większość Bambara wyznaje islam, jednak wiara w duchy przodków ciągle jest silna. Tradycyjne rytuały bazują na tańcach i śpiewie w przebraniach symbolizujących powracających zmarłych i mitycznych bohaterów. Bambara wierzą, że pochodzą od Tyi Wary, doskonałego rolnika, pół-człowieka pół-antylopy, syna pierwszej kobiety i węża. Aby uczcić pamięć o nim i zachęcić rolników do wysiłku, odprawiają ceremonię-niespodziankę zwaną Tyi Wara, podczas której tancerze w maskach antylop, a raczej koronach z ich wizerunkiem, obrażają pracujących w polu chłopów.