Karpentanowie

Tak jak w innych częściach Iberii, również Karpentanowie czcili byka, którego wiązali z płodnością bydła i życiem pozagrobowym. Jego wizerunki znajdujemy na stelach nagrobnych z takimi symbolami jak słońce, koło, księżyc i gwiazdy.

Lapończycy

Beaivi, czyli Słońcu, bogu tworzącemu wszelkie życie, światło i ciepło, Lapończycy składali w ofierze tylko białe renifery albinosy.

Tzeltalowie

Tak jak wszystkie ludy mezoamerykańskie, również zamieszkujący tereny dzisiejszego Meksyku Tzeltalowie oddawali cześć słońcu, które nazywali Tatik K’ak’al. (Ojciec Słońce). Wierzyli, że jego gniew powoduje pożary pól uprawnych.

Inkowie

Gestem oddania czci stosowanym przez Inków w czasie rytuałów, a porównywanym przez Hiszpanów do naszego klękania, było kucanie i posyłanie w powietrze pocałunków. Tak witano Słońce w dniu święta Inti Raymi.

Kabylowie

Według Kabylów z Algierii i Tunezji pierwszym lwem na ziemi został człowiek ludożerca. Wszystkie pozostałe zwierzęta zrodziły się z pomocą słońca z nasienia wygnanego przez syna bawoła Itherthera.

Taraskowie

Kiedy umierał cazonci zwany też irecha, czyli władca meksykańskich Tarasków, jego ciało palono jako najwyższą ofiarę dla boga ognia i słońca Curicaueri.

Tiwi

Według Tiwi gdy pierwszy mężczyzna Purukuparli poszedł szukać jedzenia, jego żona Bima, zostawiwszy na słońcu synka Jimani, udała się do szwagra Tapary, z którym miała romans. Zaniedbane dziecko zmarło z głodu i gorąca.

Jukagirzy

Najważniejsze w boskim panteonie Jukagirów z Rosji jest Słońce uważane za najwyższego sędziego. Cześć oddaje się również bogu ognia, polowania, ziemi i wody oraz duchom przodków.

Aztekowie

Według Azteków władzę nad drugim słońcem zwanym Cztery Wiatr sprawował Quetzalcoatl. Egzystencję tego świata zakończył silny wiatr, który rozwiał domy jego mieszkańców, a nich samych przemienił w małpy.

Celtyberowie

Mamy wiele powodów, by wierzyć, że na szczycie celtyberyjskiego panteonu stał Lug, bóg słońca i światła. Tradycja nie przyporządkowywała mu żadnej konkretnej funkcji, ponieważ wierzono, że we wszystkim jest doskonały.

Aztekowie

Według Azteków nasz świat jest już piątym z kolei, nazywa się Cztery Ruch i patronuje mu sam bóg Słońca. Jego kres przyniesie trzęsienie ziemi, które zacznie się na przełomie liczących 52 lata wieków.

Inuici

Inuici nazywali miesiące bardzo złożonymi nazwami podkreślając najbardziej charakterystyczne zjawiska przyrodnicze. W inuickim kalendarzu znajdziemy np. pojawienie się słońca, powracający dzień, powracające ptactwo itd.

Himba

Kobiety Himba pokrywają ciało i włosy mazią z tłuszczu z krowiego mleka, ekstraktu z roślin, popiołu i ceglasto-czerwonej ochry. Papka chroni przed insektami, słońcem i odwodnieniem oraz opóźnia starzenie się skóry.

Bakairi

Bakairi wierzą, że Evaki, bogini dnia i nocy, dzierży garnek w którym trzyma słońce. Rankiem zdejmuje pokrywkę i wypuszcza słońce na nieboskłon. Gdy wraca ono wieczorem, zamyka je na całą noc, pozwalając ludziom… Czytaj dalej →

Chimu

Chimu wskazywali, że Księżyc widać zarówno w dzień jak i w nocy, Słońca zaś nie i dlatego ten pierwszy bóg jest potężniejszy. Podczas zaćmień Słońca świętowali zwycięstwo Księżyca, zaś podczas nowiu płakali i… Czytaj dalej →

Jakuci

Urung Ajyy Tojon, jakucki bóg-stwórca, nie działa już na rzecz wykreowanego przez siebie świata, ale jego oblicze można wciąż oglądać na tarczy słonecznej. Obecnie bóg ten przewodzi przychylnym ludziom istotom zwanym ajyy.

Inkowie

Inkowie jedli pieczywo tylko dwa razy w roku – podczas uroczystości na cześć Słońca zwanej Inti Raymi i święta wypędzenia chorób Citua. Normą było spożywanie kukurydzy w stanie surowym.

Taraskowie

Na szczycie panteonu bóstw plemienia Tarasków z Meksyku stała trójca w której Słońce było najwyższym bogiem, Księżyc jego kobiecym wcieleniem, zaś Wenus – posłańcem zwanym słowem lub boskim oddechem.

Inkowie

Najwyższy kapłan w państwie Inków musiał być bratem albo stryjem Inki, czyli władcy, uważanego też za syna Słońca.

Majowie

Majowie przedstawiali poranne słońce jako rekina, ponieważ wschodziło nad Morzem Karaibskim. Po południu było ono spragnionym krwi zezowatym bóstwem, zaś o zmierzchu – jaguarem wyruszającym na polowanie.

Borowiacy Tucholscy

W Wielką Niedzielę, przed wschodem słońca, Borowiacy Tucholscy kąpali się w strumieniach, co miało zapewnić zdrowie. W tym samym celu niektórzy pościli przez cały ten dzień.

Słowianie

Gdy Słowianin chciał podkreślić swoją prawdomówność, składał świętą przysięgę na słońce, czyli Swaroga.

Aztekowie

Aztekowie wierzyli, że jeżeli nie uda się rozpalić nowego ognia podczas ceremonii Wiązania Lat (Toximmolpilia), nastąpi kres rodzaju ludzkiego, a świat okryją wieczne ciemności, ponieważ słońce nie wzejdzie już nigdy więcej.

Inkowie

Inkowie składali w ofierze Słońcu tylko czarne lamy. Uważali je za najdoskonalsze wskazując, że zwierzę kare nie posiada skaz – jest całe kare, natomiast lama siwa zawsze ma pysk ciemniejszy od reszty ciała.

Tainowie

Kacykowie, czyli władcy z plemienia Tainów, reprezentowali moc słońca i boga ognia. Ich insygnium władzy były złote tarcze zwane guanin noszone jako zawieszki na szyi. Nazwa kacyk pochodzi od cauni, czyli złoto.

Inkowie

Inkowie nie mogli wchodzić do świątyni Słońca w butach. Jeśli wierzyć świadectwom to podczas Inti Raymi zwykli obywatele rozzuwali się 200 kroków przed bramą, zaś władca przy samym wejściu.

Inkowie

Na trzy dni przed obchodami święta Inti Raymi Inkowie wygaszali ogień w domach i świątyniach. Po tym czasie nowy płomień miał im dać sam bóg Słońce pierwszym promieniem przebijającym się przez góry.

Inkowie

Podczas Inti Raymi władca Inków wypijał wraz ze Słońcem kolejkę trunku chicha. Najpierw wyciągał w jego stronę prawą rękę z kielichem, a potem wylewał zawartość do złotej kadzi połączonej kanalikiem ze świątynią bóstwa.

Inkowie

Przez trzy dni przed świętem Inti Raymi Inkowie zachowywali ścisły post. Dozwolone było jedynie jedzenie białej surowej kukurydzy i ziół oraz picie wody. Nie palono ognia w mieście i wstrzymywano się od seksu.

Inkowie

Podczas święta Inti Raymi Inkowie ofiarowywali Słońcu dary ze wszystkich zakątków imperium. Były to lamy, jaszczurki, ropuchy, żmije, tygrysy, lwy i ptaki. Współcześnie w trakcie inscenizacji składa się ofiary z liści koki.

Taraskowie

Świętym zwierzęciem Tarasków był indyk identyfikowany ze względu na obły kształt ciała i rozłożysty ogon z samym słońcem – bogiem ognia Curicaueri. Jego mięso mogli jeść wyłącznie kapłani.

Słowianie

Słowianie podczas Godów przypadających między 22.12. a 6.01.obchodzili domy z figurą nowonarodzonego słońca. Od tego zwyczaju wzięła się gwiazda w pochodzie kolędników i postać Gwiazdora rozdającego prezenty.

Inkowie

Jeżeli piorun trafił w domostwo, Inkowie mówili, że Słońce oznaczyło je jako miejsce niedoli. Za czasów Huayny Capaca piorun uderzył w pałac królewski, co wiązano potem z przybyciem Hiszpanów i rozpadem imperium.

Słowianie

Słowianie oddawali cześć Swarogowi, bóstwie nieba, słońca, ognia i kowalstwa, codziennie bijąc pokłony wschodzącemu słońcu.

Rzymianie

Kościół katolicki wyznaczył 25 grudnia jako dzień Bożego Narodzenia dopiero w IV wieku. by zastąpić obchodzone wtedy rzymskie święto Sol Invictus (Niezwyciężonego Słońca uosabiającego wszystkich antycznych bogów).

Pycha Siedem Ary

Pycha Siedem Ary. W świecie Majów za przechwałki też można było stracić zęby. I oczy. Zwłaszcza jeśli były z drogocennych kamieni. A majański NFZ również oskubywał do ostatniego grosza.

Birmańczycy

Birmańczycy z Południowo-Wschodniej Azji chronią skórę przed poparzeniem słonecznym nakładając na nos i policzki maść Thanaka. Wzór często przypomina gałąź i liście.