Farerowie
Rarytasem farerskiej kuchni jest skerpikjot – kawałki lekko ciągnącego się owczego mięsa, suszone na wietrze przez ponad rok. Równie popularne jest raeskjot, czyli baranina suszona zaledwie przez kilka miesięcy.
Renifery, których hodowlą tradycyjnie zajmowali się Orokowie z Sachalinu w Rosji, dostarczały swoim opiekunom nie tylko jedzenia i materiału na ubrania, ale również służyły jako środek transportu.
Chociaż Mbuti z DRK uważają mięso świni leśnej za nieczyste i mogące wywoływać choroby, często na nią polują. Truchła zwierząt wymieniają potem na inne produkty spożywcze z żyjącymi poza buszem społecznościami rolniczymi.
Grindadráp, czyli farerskie święto polowania na wieloryby, obwarowane jest wieloma regułami. Każdy mężczyzna może zabić tylko jednego walenia, a mięso i tran rozdziela się wśród publiczności za darmo.
Podczas całego Wielkiego Postu Rosjanie zachowują ścisłą dietę. Nie jadają mięsa, ryb, nabiału ani białego pieczywa. Wiele restauracji oferuje w tym czasie specjalne postne menu zawierające grzyby, kapustę, warzywa i ciemny chleb.
Podstawę diety Darchadów stanowi mięso, mleko, a nawet krew hodowanych przez nich zwierząt. Z mleka przygotowują jogurty, sery, a nawet alkohol – z końskiego kumys, a z krowiego specjalne wino.
Darchadzi latem zabijają tylko owce i kozy, ponieważ zwierzęta te są wystarczająco małe, by zjeść całe mięso zanim się zepsuje. Zimą ubijają bydło, wielbłądy i konie, gdyż mrozy pozwalają na dłuższe przechowywanie żywności.
Riukianie zajadają się flakami i golonką, lokalnym przysmakiem są świńskie uszy i sashimi z mięsa koźlęcego. Nie piją sake, ale awamori, które może mieć nawet ponad 60% alkoholu.
Kiedy Ikowie z Ugandy byli koczownikami i myśliwymi, uważali, że zabijanie większej liczby zwierząt niż są w stanie zjeść na raz to grzech przeciwko prawom boskim. Toteż robili to jedynie przed długimi wyprawami.
Wodaabe odżywiają się głównie mlekiem świętych krów zebu, które wzbogacają krwią upuszczoną z tętnic żylnych tych zwierząt. Zamiast wołowiny jedzą kozinę, lecz tylko przy wyjątkowych odświętnych okazjach.
Jednym z ulubionych peruwiańskich dań jest przyrządzona na przeróżne sposoby świnka morska. Mięso tych stworzeń stanowiło podstawę diety w regionach andyjskich już w czasach imperium Inków.
Jaguar jest ważnym symbolem w animistycznej religii Indian Matses. Jeden z dwóch klanów nosi jego imię. Czasami Matses polują na Jaguary, jednak nigdy nie jedzą ich mięsa. Z zębów robią naszyjniki, a skórę… Czytaj dalej
Wśród żyjących wśród syberyjskiej tundry Nieńców za luksusowe towary spożywcze uchodziły np. mąka i warzywa. Podstawą ich codziennej diety było bowiem mięso hodowanych przez nich reniferów, ryby, dzikie jagody i zioła.
Biali zapożyczyli nazwę dla Eskimosów z języka ich sąsiadów, ludu Kri. Wbrew obiegowej opinii nie oznacza ona „jedzących surowe mięso”, lecz „wiązaczy butów śnieżnych”. Mimo to Eskimosi wolą być nazywani Inuitami, czyli ludźmi.
Często jedynym odzieniem zamieszkujących góry Ugandy Ików była skórzana sakwa w której tygodniami nosili suszone mięso, aby móc się nim pożywić z dala od obozowiska podczas zbierania termitów lub miodu.
Tradycyjną meksykańską potrawą spożywaną podczas święta zmarłych na cmentarzu jest kurczak w sosie czekoladowym.
Bakairi przede wszystkim hodują bydło, ale niektórzy z nich trzymają również świnie i kurczaki. Mięso zabitego wołu rozdzielane jest równo pomiędzy wszystkich mieszkańców woski.
Krążą dwie historie wyjaśniające dlaczego Szoszonów nazywa się wężami. Według pierwszej wersji żywili się oni mięsem tych zwierząt, według drugiej spory odłam Indian mieszkał nad Rzeką Wężową.
Świętym zwierzęciem Tarasków był indyk identyfikowany ze względu na obły kształt ciała i rozłożysty ogon z samym słońcem – bogiem ognia Curicaueri. Jego mięso mogli jeść wyłącznie kapłani.
Nadmorscy Czukcze wyrabiali osobliwe okrągłe kluski wykorzystując do tego korzenie mielone z mięsem i tłuszczem morsa.
Jeszcze XVI-wieczne teksty opisują Hiszpanów jako wyjątkowych smakoszy kociego mięsa, które uważano za dosyć podobne do króliczego.
Na stronie pojawił się tekst pt. Chytra lisica – Eskimoska bajka gore z Syberii o lisicy-psychopatce, która zabija kolejno wilka, łosia i niedźwiedzia zdobywając tym samym pożywienie na całą zimę.