Ajmarowie

Pukaras, czyli kamienne osiedla obronne, budowane przez mieszkańców niezależnych Królestw Ajmara w XI-XV wieku, były otoczone przynajmniej trzema murami obronnymi o wysokości 3, a grubości 2 metrów.

Lapończycy

Każda lapońska osada miała swoje miejsca święte zwane Seide. Niektóre z nich były wspólne dla całej wioski, ale bywały też Seide, w których ofiary składały poszczególne rodziny, pojedyncze osoby lub wędrowcy.

Jawajczycy

Jawajczycy wierzą, że podchodzący w nocy do zabudowań ludzkich dzik to przemieniony w demona Babi Ngepet nikczemnik i czarownik próbujący okraść ich w magiczny sposób. Chwytają więc zabijają wszystkie takie zwierzęta.

Mbuti

Podczas krótkiej, bo 2-3-miesięcznej pory suchej kongijscy Mbuti żyją w wioskach na otwartym terenie, lecz wraz z rozpoczęciem pory deszczowej przenoszą się do puszczy zakładając po drodze kilka tymczasowych obozów.

Matis

Wioski Indian Matis z Brazylii nie mają określonego kształtu ani granicy. Na niewielkim wzgórzu w centrum osady buduje się długi dom wokół którego są rozmieszczone nieregularnie chaty poszczególnych rodzin.

Albańczycy

Niepisane prawo zwane Kanunem zobowiązywało Albańczyków do Gjakmarrja – krwawej zemsty rodowej za zabójstwo. Uznając odpowiedzialność zbiorową można było zabić nie samego mordercę, ale członka jego rodziny lub wspólnoty.

Tainowie

Tainowie uważali, że duchy zmarłych zwane hurpia pojawiają się nocą pod postacią nietoperzy, że pożywiają się owocami gujawy, uwodzą kobiety i porywają młodzieńców, którzy po zmroku znajdują się poza wioską.  

Bambara

Podczas rytuału Tyi Wara tancerze Bambara nie mogli odpoczywać.  Odbywająca się na polu ceremonia trwała nieprzerwanie od rana do 17:00. Po krótkiej kolacji, wypiciu piwa i zmianie strojów w buszu, do rana tańczono… Czytaj dalej →

Chugach

Wśród grup eskimoskich nie występuje bardziej złożona organizacja społeczna niż rodzina. Wyjątkiem są Chugach z Alaski dzielący się na 8 niezależnych politycznie plemion, z których każde ma własnego wodza i główną wioskę.

Asturowie i Kantabrowie

Według Strabona Asturowie i Kantabrowie, celtyckie plemiona z terenów dzisiejszej Hiszpanii, skazanych na śmierć strącali ze skały, a ojcobójców kamienowali z dala od osiedli ludzkich.

Tainowie

Tainowie z wysp Bahama i Wielkich Antyli mieszkali w dużych okrągłych domach krytych trzciną zwanych bohio. W jednej wiosce mogło mieszkać nawet do 3000 Tainów.

Nambikwara

Wioski Nambikwara z Sierra do Norte składają się tylko z dwóch domów rozdzielonych placem o średnicy ok. 50 metrów. Plac służy jako centrum życia publicznego, miejsce odprawiania rytuałów i zarazem cmentarz.

Bakairi

Bakairi przede wszystkim hodują bydło, ale niektórzy z nich trzymają również świnie i kurczaki. Mięso zabitego wołu rozdzielane jest równo pomiędzy wszystkich mieszkańców woski.

Asturowie i Kantabrowie

U celtyckich plemion Asturów i Kantabrów z północy Półwyspu Iberyjskiego ziemia stanowiła wspólną własność wioski i tak też, to znaczy kolektywnie, była wyprawiana.

Tiwi

Mimo, że dziś w każdej wiosce Tiwi jest supermarket, polowanie i zbieractwo wciąż odgrywają ważną rolę w życiu tej społeczności. Jej tradycją jest udawanie się do buszu by podczas pory suchej żyć jak przodkowie.

Galaikowie

Galaikowie mieszkali w domach wzniesionych na planie koła, o kamiennych ścianach i stożkowatych dachach ze słomy lub gałęzi. Ich osiedla nazywano castro. Budowali je na wzniesieniach i nieraz opasywali trzema wstęgami muru.

Ajnowie

Ajnowie żyli w budowanych nad brzegiem morza wioskach zwanych kotanami, w chatach czworościennych, drewnianych, z dwuspadowym dachem. W jednym kotanie mieszkało ok. 50 osób. Sąsiednie wioski łączyły się pod wodzą jednego władcy.

Luba

Wioski plemienia Luba zamieszkującego Demokratyczną Republikę Konga to w rzeczywistości jedna ulica wzdłuż której budowane są wszystkie domy.

Czukcze

Zamieszkujący tereny północno-wschodniej Rosji Czukcze-koczownicy budowali swoje wioski stawiając wszystkie namioty w linii prostej, jeden za drugim. Domostwo najbardziej wysunięte na zachód należało do wodza osady.