Żydzi
Żydzi wierzą, że w dniu sądu ostatecznego bóg odtworzy zmarłych ludzi na podstawie kości zwanej Luz, jedynego fragmentu ciała, który nie ulega rozkładowi. Za Luz często uznaje się siódmy i ostatni krąg szyi… Czytaj dalej
Żydzi wierzą, że w dniu sądu ostatecznego bóg odtworzy zmarłych ludzi na podstawie kości zwanej Luz, jedynego fragmentu ciała, który nie ulega rozkładowi. Za Luz często uznaje się siódmy i ostatni krąg szyi… Czytaj dalej
Narodowym sportem Pasztunów jest buzkaszi (wydzieranie sobie kozy). Gra polega na chwyceniu podczas jazdy konnej leżących na środku boiska zwłok kozy z obciętą głową i wrzuceniu ich do bramki. Dawniej używano ciała niewolnika.
Augustianin Antonio de la Calancha przekazał, że Indianie Chimu z północnego wybrzeża dzisiejszego Peru oprócz piwa i owoców, składali Księżycowi w ofierze również 5-letnie dzieci, których ciała układali na barwnych bawełnianych tkaninach.
U Wodaabe idealny mężczyzna powinien być wysoki, szczupły i umalowany tak, aby czarne obwódki wokół oczu i ust podkreślały biel gałek i zębów, zaś linia narysowana na nosie zaznaczała symetrię twarzy i wydłużała… Czytaj dalej
Według Nepalczyków dziewczynka wybrana Kumari jest wcieleniem bogini Taledźu aż do pierwszej miesiączki. Również poważna choroba dziecka lub strata dużej ilości krwi mogą być znakiem, że bóstwo przeniosło się do innego ciała.
Kiedy umierał cazonci zwany też irecha, czyli władca meksykańskich Tarasków, jego ciało palono jako najwyższą ofiarę dla boga ognia i słońca Curicaueri.
W społeczeństwie Koreańczyków odsłanianie ramion przez kobiety nadal uważane jest za co najmniej niestosowne i zdecydowanie bardziej szokujące niż założenie mini-spódniczki albo dużego dekoltu.
Muzułmańskie prawo mówi, że podczas modlitwy ciało arabskiego mężczyzny powinno być zasłonięte przynajmniej od kolan do pępka.
Tainowie robili z drewna lub ceramiki figurki duchów opiekuńczych zwanych cemi. Do niektórych wkładali fragmenty ciał przodków lub kacyków. Z tego powodu rzeźby cemi można uważać za swoiste relikwiarze.
Gdy sundajskiego władcę niebios Batara Guru zaczęła pociągać jego adoptowana córka Nyi Pohaci, którą naga (wąż) Anta wysiedział z jaja, bogowie w obawie przed skandalem zamordowali dziewczynę. Z jej ciała wyrósł potem ryż.
Dawniej większość amazońskich ludów nosiła tatuaże, których wzór zależał od przynależności do danego plemienia. Indianie Matses do dziś tatuują twarze, a czasami również ramiona i piersi, aby podkreślić swoje pochodzenie etniczne.
W wyobrażeniu Ajnów istota seansu szamańskiego polega na tym, że dusza, opuszczając ciało szamana, udaje się na konsultacje z jego duchami pomocniczymi albo wprost do zaświatów, by sprowadzić stamtąd duszę zmarłego.
Zamieszkujący centralne rejony Półwyspu Iberyjskiego Karpentanowie pozostawiali ciała wojowników poległych podczas walki na pożarcie sępom, które uważali za ptaki święte.
Kobiety Himba pokrywają ciało i włosy mazią z tłuszczu z krowiego mleka, ekstraktu z roślin, popiołu i ceglasto-czerwonej ochry. Papka chroni przed insektami, słońcem i odwodnieniem oraz opóźnia starzenie się skóry.
Według legendy zamieszkujących ogromne obszary Ameryki Łacińskiej Arawaków, gdy bóg słońca Arawidi mieszkał na ziemi, stoczył walkę z aligatorem, po której na ciele zwierzęcia pozostały ślady w postaci karb na łbie i ogonie.
Chapapoyas z amazońskiej części północnego Peru składali ciała zmarłych w kamiennych sarkofagach rzeźbionych na kształt ludzkiej postaci lub mauzoleach. Grobowce umieszczali w jaskiniach albo niszach w zboczach gór.
Gdy podczas łowów w tundrze Inuit natknął się na ciało zmarłego, uważał, że musi przejechać po nim saniami, aby nie spotkał go pech.
W inkaskim panteonie imperialnym bogini Ajmarów – Amaru, czyli skrzydlaty wąż z szyją ryby i głową lamy, pełniła pod postacią pioruna funkcję posłannika między niebem, ziemią i podziemiami.
Liczba bransoletek, które nosi na kostkach u nóg kobieta z namibijskiego plemienia Himba odpowiada ilości posiadanych przez nią dzieci.
Przygotowując mumie przedstawiciele kultury Chinchoro zdzierali skórę z ciał, usuwali organy i mięśnie, ubytki wypełniali gliną i zakładali skórę z powrotem uzupełniając fragmenty uszkodzone przy ściąganiu skórą zwierząt.
Przedstawicieli ludu Bozo z Mali nazywano często władcami rzeki ze względu na niezwykłą wprawę w łowieniu ryb. Ich totemem jest byk, którego ciało reprezentuje rzekę Niger, zaś rogi – pirogi, czyli małe łódki… Czytaj dalej
Chugach opowiadają, że na Zielonej Wyspie żyją ludzie o ciałach pokrytych lśniącymi przyssawkami niczym mątwa i nogach zakończonych kopytami. Mówią też, że z ich ust zawsze wydobywa się dym, a głowy są zabandażowane.
Przed rokiem 1950 wśród Tu z Chin powszechne było odprawianie dla zmarłych dzieci tzw. podniebnych pogrzebów, podczas których szczątki składano na umieszczonej na drzewie platformie.
Inuici wierzą, że człowiek składa się z trzech części: ciała, imienia i duszy. W momencie śmierci ginie tylko ciało, zaś imię i dusza mogą kontynuować życie wcielając się w nowonarodzonego członka rodziny.
Kacyków Indian Kaniari chowano w mauzoleach, których ściany całkowicie pokrywano nieodczytanym do dziś pismem hieroglificznym. Ukoronowane ciała sadzano pośrodku izby na specjalnych tronach bez oparcia.
Nieńcy chowają zmarłych bez przebierania ich, w tej samej odzieży w której oddali ostatnie tchnienie. Dodatkowo przed włożeniem do trumny mężczyzn zawijają w płótno namiotu, zaś kobiety w materiał, którym przykrywa się sanie.
Według Tiwi gdy Purukaparli odkrył, że jego syn zmarł, odszedł z ciałem w stronę oceanu i zniknął. Przedtem wytłumaczył ludziom jak powinni wskazywać drogę zmarłym, aby każdy mógł podążyć za małym Jimani.
Sundajczycy uważają, że wszystkie służące ludziom rośliny wyrosły z ciała martwej Nyi Pohaci: z głowy – kokos, twarzy – warzywa, piersi – owoce, genitaliów – palma cukrowa, zaś z pępka – ryż.
Podejrzewa się, że tak, jak my rozpoczynamy budowę od symbolicznego kamienia węgielnego, tak Celtyberowie zakopywali pod fundamentami szczególnie ważnych budowli ciała złożonych w ofierze wrogów.
Iberowie palili ciała swoich zmarłych, a prochy ważnych kobiet wsypywali do sarkofagów o ludzkim kształcie, które następnie umieszczali w jaskiniach. Przykładem takiego pochówku jest skrzydlata Dama z Bazy.
Peruwiańscy znachorzy pocierają ciało chorej osoby żywą świnką morską aż do śmierci zwierzęcia. Wierzą, że w ten sposób przejmuje ono chorobę. Na podstawie wyglądu wnętrzności świnki stawiają potem diagnozę.
Majowie grzebali swoich przodków we własnych domach pod podłogą. Jeśli grobów było dużo, formowały wzniesienie. Najsilniejszą pozycję miał więc ród, którego dom stał najwyżej, co oznaczało też, że najdłużej żyje w danym miejscu.
Marco Polo pisał, że Mongołowie modlą się do najwyższego bóstwa, Wiecznego Nieba, jedynie o zdrowie ducha i ciała. O sprawy związane z trzodą, dziećmi czy pożywieniem proszą Matkę Ziemię.
Słowianie kąpali się pięć razy dziennie ponieważ uważali, że ciało ludzkie jest uświęcone przez naturę i należy o nie dbać. Rytualna kąpiel była też pewnym sposobem medytacji. Pozostałością tego rytu jest popularność rosyjskich bani.
Diodor Sycylijski podawał, że żyjący niegdyś na terenach obecnej Hiszpanii Celtyberowie myli całe ciało, a nawet zęby własnym moczem.