Karpentanowie

Tak jak w innych częściach Iberii, również Karpentanowie czcili byka, którego wiązali z płodnością bydła i życiem pozagrobowym. Jego wizerunki znajdujemy na stelach nagrobnych z takimi symbolami jak słońce, koło, księżyc i gwiazdy.

Polacy

Dawniej z okazji Dziadów Polacy urządzali uczty cmentarne na grobach bliskich. Wzorem słowiańskich przodków dzielili się jedzeniem z duszami pozostawiając na mogiłach niewielkie ilości miodu, kaszy, chleba i maku.

Irlandczycy

Ogam, irlandzkie pismo celtyckie, ma postać kresek, umieszczonych prostopadle lub skośnie na jednej osi. Inskrypcje na grobach, stelach i kamieniach czyta się z dołu do góry, a w manuskryptach od prawej do lewej.

Peruwiańczycy

1 listopada Peruwiańczycy nie tylko urządzają na cmentarzach ogromne uczty, ale również zwróceni w stronę grobów grają skoczną muzykę dla pociechy zmarłych i tańczą.

Hiszpanie

Hiszpańskie cmentarze to szeregi ścian, w które wmurowuje się trumny i urny z prochami tworząc 3 lub 4 piętra grobów. W święto zmarłych Hiszpanie nie palą zniczy, ponieważ nie ma ich gdzie ustawić.

Turdetanie

Kultura Turdetanów znacząco różniła się od pozostałych ludów Iberyjskich. Posiadali oni własny alfabet i porozumiewali się w języku podobnym do tartesiańskiego. Również inaczej od Iberów chowali swoich zmarłych.

Polacy

Polacy w czasie wypadających na przełomie października i listopada Dziadów zapalali w domach świece, aby ogrzać powracające na ziemię dusze zmarłych. Tradycja ta przetrwała do dziś w zwyczaju palenia zniczy na grobach bliskich.

Bułgarzy

W święto zmarłych Bułgarzy zapalają na grobach świece i polewają je czerwonym winem, symbolizującym krew Chrystusa. Święto to określa się mianem Zaduszek Czereśniowych ponieważ ludzie częstują się na cmentarzu czereśniami.

Filipińczycy

1 listopada w niektórych regionach Filipin grupy zwane Pangangaluluwa wędrują od domu do domu grając, śpiewając i żebrząc w imieniu tych, którzy odeszli. Poza tym Filipińczycy odwiedzają groby bliskich, gdzie urządzają całonocne uczty.

Nambikwara

Wioski Nambikwara z Sierra do Norte składają się tylko z dwóch domów rozdzielonych placem o średnicy ok. 50 metrów. Plac służy jako centrum życia publicznego, miejsce odprawiania rytuałów i zarazem cmentarz.

Celtyberowie

Kulturę Celtyberów wyróżnia na tle innych z danej epoki niezwykłe uporządkowanie niektórych cmentarzy, gdzie groby ustawiono w linii prostej, zaś między nimi wybudowano równoległe uliczki, często nawet brukowane.

Bambara

Bambara z Mali i Burkina Faso chowali ciała zmarłych, małych dzieci nie na cmentarzu, ale w rogu podwórka, a czasem nawet pod podłogą chaty w której przyszły na świat.

Meksykanie

Tradycyjną meksykańską potrawą spożywaną podczas święta zmarłych na cmentarzu jest kurczak w sosie czekoladowym.

Keczua

Podczas święta zmarłych Keczua organizują biesiady na cmentarzach. Przy grobach grają w kości. Nie jest to jednak rozrywka, ale sposób porozumiewania się ze zmarłym, ponieważ wyrzucone numery oznaczają jego prośby i zarzuty.

Łemkowie

Podczas święta zmarłych Łemkowie urządzali na cmentarzach uczty po których pozostawiali jako posiłek dla przodków kutię. Dziś potrawa ta kojarzona jest z Wigilią, jednak w czasach słowiańskich była daniem serwowanym na stypach.

Meksykanie

Podczas święta zmarłych Meksykanie odwiedzają groby bliskich, a w niektórych regionach nawet biesiadują całą noc na cmentarzach. Wspominają wtedy nieżyjących, śpiewają ich ulubione piosenki i jedzą ich ulubione potrawy.

Riukianie

Riukianie obchodzą święto zmarłych zwane Qingmingjie w 106 dniu po przesileniu zimowym. Porządkują wtedy groby, zapalają na nich świece, pozostawiają posiłki dla zmarłych, palą polane winem papierowe pieniądze i odpalają petardy.

Riukianie

Podczas riukiańskiego święta zmarłych Qingmingjie wszyscy członkowie rodziny udają się na cmentarz, a potem kolejno – od najstarszego do najmłodszego, składają hołd zmarłym bijąc trzykrotnie czołem o ziemię. 

Ajmarowie

Ajmarowie z małych, ukrytych w górach wiosek, gdzie tradycja wciąż jest silna, niezmiennie od wieków lokują cmentarze na rozstajach dróg.

Słowianie

Szczodre Gody, czyli święto przypadające między 22.12. a 6.01. było u Słowian okresem przeznaczonym na wspominanie zmarłych. Palono wtedy ogniska przy ich grobach i organizowano na cmentarzach uczty.

Słowianie

Potrawy przyrządzane na polską wigilię z ziaren zbóż, maku, miodu i grzybów były typowe dla słowiańskich styp pogrzebowych. Na wschodzie Polski przetrwał również zwyczaj odwiedzania tego dnia grobów bliskich.