Bambara
Każda wioska zamieszkującego Mali i Burkina Faso ludu Bambara ma swój święty gaj lub ołtarz dla duchów opiekuńczych, gdzie odbywają się ceremonie religijne i przeprowadzane są rytuały inicjacyjne.
Soninke byli założycielami starożytnego Imperium Ghany (750-1240). Państwo to rozpadło się, a rozproszonych Soninke do dziś można znaleźć w Mali, Senegalu, Mauretanii, Gambii, Ghanie, Burkina Faso i Gwinei Bissau.
W społeczności wyznających islam Tuaregów to mężczyźni, nie kobiety, zasłaniają twarze. Wiąże się to ze starym wierzeniem jakoby złe siły mogły opętać człowieka wchodząc przez usta.
W XIX wieku Fulanie pod wodzą Usmana dan Fodio stworzyli potężne imperium na terenach środkowego i dolnego biegu rzeki Niger. Ich państwo istniało do 1903 roku, kiedy uległo kolonizatorom.
Przez większość swojej historii Tuaregowie kontrolowali cały handel transsaharyjski, w tym mający ogromne znaczenie dla Afryki Zachodniej handel solą. To oni stworzyli takie ośrodki kupieckie jak Tademakka (Es Suk) i Timbuktu.
Przed okresem kolonialnym tuareskie kobiety posiadały własny dziedziczny majątek (minimum bydło i namiot), same wybierały swoich mężów, a wszelkie kłótnie małżeńskie rozstrzygano na ich korzyść.
Tuaregowie słynęli z niezwykłej wojowniczości. Wszystkie państwa pogranicza Białej i Czarnej Afryki starały się utrzymywać wyborowy oddział mężczyzn rekrutowanych z ich ludu.
Jednym z powodów dla którego tuarescy mężczyźni zakrywają twarze fragmentem turbana jest przekonanie, że okazywanie uczuć to oznaka słabości, zaś o męstwie świadczą czyny, nie słowa.
Powszechnie przyjęta nazwa Tuaregowie pochodzi od arabskiego tarek i oznacza opuszczonych przez boga. Sami zainteresowani nazywają siebie Imazaghen, czyli wolni ludzie lub Kel tagoulmoust – zasłaniający twarz.
Lud Soninke z Mali wierzy, że cieśle są nie tylko przyjaciółmi istot zamieszkujących lasy, ale również powiernikami i panami demonów.
Przez cały okres narzeczeństwa mężczyzna z malijskiego ludu Soninke musi co miesiąc płacić rodzinie zaręczonej z nim dziewczyny składkę na jej wyżywienie i utrzymanie zwaną nakhafa.